هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت یک سر و بالای خاص می‌پردازد که مانند گل مشک، دل مردم را به خود جلب می‌کند. در عین حال، این زیبایی در چشمان شاعر مانند آفتاب درخشان و درخشان است.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبا و درخشانش مانند ماهی است که در آسمان می‌درخشد و موهای سیاه و مجعدش همچون مشک خوشبو و تیره‌ای است که در نور ماه تابیده است.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به خاطر عشق او صبر کنم تا بتوانم عشقش را در دل داشته باشم و همچنین می‌خواهم تا زمانی که خوابم می‌برد، چهره‌اش را در خواب ببینم.

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد با افراد نیکو صحبت کند و به زیبایی‌ها دل ببندد، باید مثل من دلی پر از درد و جانی پر از عذاب داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای دلبر عزیز و محبوب، تو به مانند حیات و زندگی هستی که در وصال و نزدیکیت، روح و جان را شاداب می‌کنی؛ همچون شرابی که در دوران جوانی، نشاط و سرزندگی را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به باغ وارد شود مانند ناف نیکوها، چشم‌های عاشقان باید همچون باران در فصل بهار باشد.

هوش مصنوعی: چون ابر ماه فروردین، چشمان دشمن تو را متاثر می‌کند، همچنان که در آخرین روزهای ماه، آب به جوی‌ها می‌ریزد و باعث بروز خصومت‌ها می‌شود.