قصاب کاشانی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ  ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا نیافتد پرتو خورشید بر رخسار گل</p></div>
<div class="m2"><p>با خود از دیبای ابری سایه‌بان دارد بهار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ناله‌ای کز ابر می‌آید صدای رعد نیست</p></div>
<div class="m2"><p>عالم آب است از مستی فغان دارد بهار</p></div></div>

دیوان قصاب کاشانی به کوشش جواهری (وجدی) - قصاب کاشانی - تصویر ۲۶۵

شمارهٔ  ۲۵

تا نیافتد پرتو خورشید بر رخسار گل
با خود از دیبای ابری سایه بان دارد بهار
ناله ای کز ابر می آید صدای رعد نیست
عالم آب است از مستی فغان دارد بهار

هوش مصنوعی: این اشعار به زیبایی به توصیف بهار می‌پردازند. تا زمانی که نور خورشید بر گل‌ و گیاهان نیفتد، بهار از ابرهای تاریک و سایه‌ها به زندگی خود ادامه می‌دهد. ناله‌ای که از ابرها می‌آید، نه صدای رعد، بلکه نشان‌دهنده‌ی شادابی و سرمستی طبيعت در این فصل است. بهار سرشار از انرژی و احساس زندگی است.

شمارهٔ  ۲۳

شمارهٔ  ۲۴

هوش مصنوعی: بهار برای اینکه گل‌ها را از تابش مستقیم آفتاب محافظت کند، سایه‌بان ابری خود را با خود می‌آورد تا نور خورشید به آنها آسیب نرساند.

تا نیافتد پرتو خورشید بر رخسار گل

با خود از دیبای ابری سایه‌بان دارد بهار

هوش مصنوعی: صدای ناله‌ای که از ابرها به گوش می‌رسد، صدای رعد و برق نیست. بلکه کل جهان به خاطر خمار و مستی، صدای ناله و شادی بهار را دارد.

ناله‌ای کز ابر می‌آید صدای رعد نیست

عالم آب است از مستی فغان دارد بهار

شمارهٔ ۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده