هوش مصنوعی: شب‌ها به خاطر مشکلات و دردها می‌گذرانم و روزها دوری معشوق را تحمل می‌کنم. تمام عمرم به همین حال سپری شده است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آیا نمی‌توانی به انتظار پایانم پاسخ دهی؟ بیا و باده‌ای بیاور، چرا که من بیش از حد منتظر مانده‌ام.

هوش مصنوعی: هزار افسوس که وقتی به فکر خودم بودم، نتوانستم گلی از این باغ خوشبو بچینم و بهار از دست رفت.

هوش مصنوعی: نهال من با وجود همه مشکلات و درد و غم، ثمره‌ای به بار آورد، اما برای من چیزی جز اندوه و رنج به همراه نداشت.

هوش مصنوعی: آتشم را به درونم بزن، مثل چنار در باغ گل. هر بار که نسیم زلف تو از کناره‌ام گذر کرد، شعله‌ور می‌شوم.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و دلربا هنوز به سمت من خم شده بود، در حالی که تیر نگاه جذابش از سینه‌ام عبور کرده بود و درد عمیقی را به جا گذاشته بود.

هوش مصنوعی: شعله‌های حسرت من آسمان را در آتش سوزاند و وقتی فکر او به ذهن ضعیف من خطور کرد، همه چیز را تحت‌الشعاع قرار داد.

هوش مصنوعی: جام را در دست بگیر و در کنار گل‌های سفید لذت ببر، زیرا به چه چیزی می‌اندیشی؟ دوران بهار سپری شده است.

هوش مصنوعی: یار با وجود تمام دردسرها و مشکلاتی که Surround او بود، به راحتی عبور کرد. تو هم به آرامی و بی‌صدا صبر کن، زیرا این روزهای سخت و پرآشوب نیز به پایان خواهد رسید.