قاسم انوار » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عاشق که سمندر نبود خر کوفست</p></div>
<div class="m2"><p>صوفی که قلندر نبود موقوفست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رندی که نه پارسا بود نامردست</p></div>
<div class="m2"><p>زاهد که نه شاهدیش باشد بوفست</p></div></div>

شمارهٔ ۶

عاشق که سمندر نبود خر کوفست
صوفی که قلندر نبود موقوفست
رندی که نه پارسا بود نامردست
زاهد که نه شاهدیش باشد بوفست

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به نکاتی درباره عشق و روحانیت اشاره می‌کند. عشق واقعی مختص افرادی خاص است و نباید به کسانی که فقط ظاهراً عاشق هستند، اتکا کرد. همچنین، صوفیانی که به عمق معارف نپرداخته‌اند و رندانی که از پارسایی فاصله گرفته‌اند، در واقع در معنای واقعی خود خالی هستند. به طور کلی، عشق و حقیقت به تطهیر روح و شناخت عمیق نیاز دارد.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: عاشق واقعی مانند سمندر، که در آتش زندگی می‌کند و نمی‌سوزد، وجود ندارد. صوفی نیز اگر نتواند خود را از علایق دنیوی آزاد کند و به عمق معنوی دست یابد، بی‌فایده است. در واقع، عشق و تصوف خالی از عمق و حقیقت، بی‌معناست و هیچ نتیجه‌ای نخواهد داشت.

عاشق که سمندر نبود خر کوفست

صوفی که قلندر نبود موقوفست

هوش مصنوعی: رند کسی است که نه پارسا و خداپرست باشد و زاهد هم اگر در دلش هیچ نوعی از عشق و شهود نباشد، درست نیست.

رندی که نه پارسا بود نامردست

زاهد که نه شاهدیش باشد بوفست

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده