قاسم انوار » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای سرو ریاض آشنایی که تویی</p></div>
<div class="m2"><p>وی شمع طراز روشنایی که تویی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خواهی که غلط نیفتدت رندی کن</p></div>
<div class="m2"><p>وامانده کوی پارسایی که تویی</p></div></div>

ای سرو ریاض آشنایی که تویی
وی شمع طراز روشنایی که تویی
خواهی که غلط نیفتدت رندی کن
وامانده کوی پارسایی که تویی

هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و نورانی بودن یک شخص خاص صحبت می‌کند. شاعر به او به عنوان یک سرو و شمع روشنایی اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که اگر می‌خواهد دچار اشتباه نشود، باید به سبک رندانه رفتار کند. همچنین به این نکته اشاره می‌کند که او در راه پارسایی و نیکویی است.

شمارهٔ ۴۵

شمارهٔ ۴۶

هوش مصنوعی: ای سرو زیبا و آشنا در باغ، تو همان شمعی هستی که روشنی را به ارمغان می‌آوری.

ای سرو ریاض آشنایی که تویی

وی شمع طراز روشنایی که تویی

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی دچار اشتباه نشوی، باید با زیرکی و فریبکاری راه خود را پیش ببری، چرا که در این مسیر، تو تنها کسی هستی که به حال و روز دیگران اهمیت نمی‌دهی.

خواهی که غلط نیفتدت رندی کن

وامانده کوی پارسایی که تویی

شمارهٔ ۴۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده