قاسم انوار » دیوان اشعار » ملمعات » ملمعات گیلکی » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دیشب آن گیل دل‌افروز، که بیمار اویم</p></div>
<div class="m2"><p>اتفاقا به من افتاد گذارش ز قضا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفت: هان چونی و تی حال به می عشق چه بو؟</p></div>
<div class="m2"><p>گفتمش: هیچ کساواتی مرا کار مبا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>من درویش ستم‌دیده چو بیمار توام</p></div>
<div class="m2"><p>روشن است این که: به هر حال چنین زار بسا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>قاسم از خنده آن یار شد از دست تمام</p></div>
<div class="m2"><p>گفت: خابوزیه از عشق ترا باد بقا!</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>در ستم شد ز من، از ناز مکرر می‌گفت:</p></div>
<div class="m2"><p>یار با هیچ کسی حال چنین زار مبا</p></div></div>

شمارهٔ ۲

دیشب آن گیل دل افروز که بیمار اویم
اتفاقا به من افتاد گذارش ز قضا
گفت هان چونی و تی حال به می عشق چه بو
گفتمش هیچ کساواتی مرا کار مبا
من درویش ستم دیده چو بیمار توام
روشن است این که به هر حال چنین زار بسا
قاسم از خنده آن یار شد از دست تمام
گفت خابوزیه از عشق ترا باد بقا
در ستم شد ز من از ناز مکرر می گفت
یار با هیچ کسی حال چنین زار مبا

شمارهٔ ۱

دیشب آن گیل دل‌افروز، که بیمار اویم

اتفاقا به من افتاد گذارش ز قضا

گفت: هان چونی و تی حال به می عشق چه بو؟

گفتمش: هیچ کساواتی مرا کار مبا

من درویش ستم‌دیده چو بیمار توام

روشن است این که: به هر حال چنین زار بسا

قاسم از خنده آن یار شد از دست تمام

گفت: خابوزیه از عشق ترا باد بقا!

در ستم شد ز من، از ناز مکرر می‌گفت:

یار با هیچ کسی حال چنین زار مبا

شمارهٔ ۱

اطلاعات