قاسم انوار » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>همه دان غیر خدا نیست، همه دانش ما</p></div>
<div class="m2"><p>غیر ازین نیست که : هستی همه دانیم او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عین هستیست، ببینید،مگویید که : چون؟</p></div>
<div class="m2"><p>غیر او نیست، مگویید، مگویید : چرا؟</p></div></div>

کلیات قاسم انوار به کوشش سعید نفیسی - قاسم انوار - تصویر ۱۶۰

شمارهٔ ۲

همه دان غیر خدا نیست همه دانش ما
غیر ازین نیست که  هستی همه دانیم او را
عین هستیست ببینیدمگویید که  چون
غیر او نیست مگویید مگویید  چرا

هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع می‌پردازد که تمام دانش و دانایی ما ناشی از خداوند است و او تنها منبع حقیقی علم و هستی است. شاعر تأکید می‌کند که ما تنها به او و هستی‌اش آگاه هستیم و از او هیچ چیز دیگری وجود ندارد که دانسته شود. در واقع، خداوند خود عین هستی است و هر گونه بحث درباره‌ی چیزهای غیر از او بی‌فایده است.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: هیچ دانشی جز خدا نیست و تمام دانش ما در حقیقت این است که تنها اوست که همه چیز را می‌داند.

همه دان غیر خدا نیست، همه دانش ما

غیر ازین نیست که : هستی همه دانیم او را

هوش مصنوعی: این جمله به ما می‌گوید که وجود و حقیقت در اطراف ما تنها یک چیز است و نباید تلاش کنیم که دلایل و توجیهاتی برای وجود آن بیاوریم. به جای آنکه بپرسیم "چگونه" یا "چرا"، باید واقعیت را همان‌طور که هست بپذیریم و ببینیم.

عین هستیست، ببینید،مگویید که : چون؟

غیر او نیست، مگویید، مگویید : چرا؟

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده