هوش مصنوعی: اگر نسیم رحمت از سوی محبوب بوزد، مانند موجی از خوبی و نیکی از عمق دریا به ما می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر تو در پی ما نمی‌آمدی، بلای دل سرگردان ما به خاطر سایه زلف تو آرام نمی‌گرفت.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر دوست نبودی و مقام خود را حفظ نمی‌کردی، هم سلیمان مانند مور می‌شد و هم مور مانند سلیمان به تو می‌رسید.

هوش مصنوعی: اگر نه آن هستی که حق همیشه با تمام عالم همراه است، پس چگونه می‌توانی مانند ذره‌ای باشی که در معرض تابش خورشید قرار گرفته؟

هوش مصنوعی: تو در میان مردم عام و خاص به مقام شاهانه رسیدی، مانند گلی که با زیبایی‌اش در هر گلستانی خود را معرفی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر قرار باشد کسی چیزی را پنهان کند، چرا خود را دوست داشتم که بدانم؟ در واقع، هدف محبوب این است که این آشکارسازی‌های فراوان، خود نمایانگر کتمان‌هایی باشد.

هوش مصنوعی: اگر نور بیضا به‌طور عمومی درخشید، تو به‌گونه‌ای در دنیا نمایان خواهی شد که هر ذره‌ای از آن، نشان موسی و عمران را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: اگر نام هادی را در معبد سومنات جلوه‌گری کنی، کافران و مشركان هم در صف مؤمنان قرار خواهند گرفت.

هوش مصنوعی: اگر آن خورشید پادشاهی که بالاتر از جان است، در عالم جان حضور پیدا کند، تو نیز به همان عالم راه خواهی یافت.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی او در جهان آشکار شود، هر جا که سنگی پیدا کنی، مانند لعل بدخشان خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر از حرم نظر برهانی به سوی نامحرمان، هر بی‌نوا و بی‌پول هم به رازهای سلطانی دسترسی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر نسیم از بافت موهایش گلی بردارد، پرتو چهره‌اش مانند شمعی در تاریکی خواهد درخشید.

هوش مصنوعی: اگر عشق و محبت در دل‌ها وجود نداشت، هیچ‌گاه بلبل آشفته بر گل نیامد تا از آن ستایش کند.

هوش مصنوعی: عشق اگر به وضوح و بدون هیچ پوششی خود را نشان دهد، در میان این دنیای مادی و ظاهری، مانند قاسم که ذرات را در رقص عرفان به حرکت درمی‌آورد، تو نیز به آن حال و مقام دست خواهید یافت.