هوش مصنوعی: ما در شب و روز به خاطر زیبایی و جذابیت تو همیشه مدهوش و سرمست هستیم، ای ماهی که وفا و وفاداری را خوب می‌شناسی و ای پادشاهی که دل‌های ما را شاد می‌کنی.

هوش مصنوعی: ما در این مکان امن و دور از دیگران هستیم و به شهادت و نشانه‌ای نیاز داریم. پس ای معشوق، چهره‌ات را به ما بنما و روشنی‌ات را به دل ما بتابان.

هوش مصنوعی: از آغاز، به ما جام عشق تو را بخشیدند و همین مشروب قدیمی، ما را امروز در حال مستی نگه داشته است.

هوش مصنوعی: ما لباس مقدس را بی‌پروا و به صد تکه پاره کردیم. ای زاهد! تو هم برو و لباس نفاق و ریا را بدوز.

هوش مصنوعی: امروز که محبوب و دلبر من مهمان من است، ای چنگ، لحظه‌ای برایش موسیقی نوازش کن و ای عود، به خاطر او بسوز.

هوش مصنوعی: امید من چنان است که در حضور تو، به خاطر دل خود، لباس درویشی را پاره کنم و خود را تسلیم تو نمایم.

هوش مصنوعی: خوشحالی و شکرگزاری برای این است که زمستان پایان یافته و فصل بهار فرارسیده است، زمانی که شادابی و زیبایی نوروز نیز به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: من به زاهد می‌گویم که از عشق و زیبایی تو توبه کرده‌ام، اما چه می‌توانم بگویم؟ از حرف‌های بد و داستان‌های زشت دیگران.

هوش مصنوعی: عشق تو قاسم، عاشق آشفته‌ای را به وجود آورده است که از سرنوشت خوشبختی بهره‌مند شده و بختش به او خوش یار بوده است.