هوش مصنوعی: در این وضعیت که همه چیز در دست سرنوشت است، درمان و راه حل کجاست؟ و برای من که در حیرت و بلاتکلیفی به سر می‌برم، چه راهی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: دل و جان من متعلق به محبوب است و عشق به او برای من بی‌مزد و منّت است. عشق واقعی این‌گونه است، پس من نباید به‌خاطر آنچه از دست می‌دهم شکایت کنم.

هوش مصنوعی: چشم زیبا و دلنشین تو به مانند باده‌ای است که مرا می‌فروشد و به سوی خود می‌کشاند. ای عشق، چرا همه شب در درگاه تو منتظرم و دل و فکر من مشغول راز و نیاز با مستان است؟

هوش مصنوعی: آسمان هم با هزار چشم به دنبال توست، وگرنه در دست تو این مشغله روشن و تابناک چیست؟

هوش مصنوعی: اگر مرا به بهشت هم ببرند، بی تو حتی در آنجا هم احساس خوشبختی نخواهم کرد و همیشه سؤال می‌کنم که من چه چیزی را از دست داده‌ام؟ این زندگی بدون تو برایم مثل زندان است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از کوی تو عبور نکرده، هرگز نخواهد فهمید که بهشتی جاودان بر دل‌های زنده و شاداب چیست.

هوش مصنوعی: دل خود را به جستجوی قاسم بفرست تا یقین کنی که سپیده‌دم ازل کجاست و سرزمین عرفان چه جایی است.