هوش مصنوعی: من به خودم می‌گویم کاش کلمه‌ای که گفته‌ام را نمی‌گفتم، حالا از آن حرفی که زدم پشیمانم.

هوش مصنوعی: جز راهی که به کانون محبت تو می‌رسد، هیچ چیز دیگری نمی‌شناسم، با وجود تمام وسعت این عالم و نعمت‌هایش.

هوش مصنوعی: نشستن در سرزمین رضا برایم لذت‌بخش‌تر از زندگی در گوشه‌های خانه‌های خرابه است.

هوش مصنوعی: بهتر است که حتی در مقام خاک پای شاه هشتم باشم تا اینکه پادشاهی کشورهای بزرگ مانند روم و ایران را دارا باشم.

هوش مصنوعی: ای دست سرنوشت، مرا برای بار دیگر در آغوش بگیر و گامی دیگر را در مسیر زندگی‌ام بردار. می‌خواهم به دنیای آخرت وارد شوم و جامه‌ای تازه بر تن کنم.

هوش مصنوعی: ای سنگ قبر، بر سر من بنشین و ای خاک، به زندگی پنهان من بپیوند.

هوش مصنوعی: ای شب جدایی، تو را به دورتر می‌فرستم و ای صبح وصال، تو را بیشتر می‌خوانم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که اشک های من به عنوان یک نوع مداد، حاوی احساسات عمیق و دردهای قلبی‌ام هستند و امروز از چشمانم بیرون می‌ریزند.