قاآنی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بگذار که خویش را به خواری بکشم</p></div>
<div class="m2"><p>مپسند که بار شرمساری بکشم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون دوست به مرگ من به هر حال خوشست</p></div>
<div class="m2"><p>من نیز به مرگ خود به هر حال خوشم</p></div></div>

دیوان حکیم قاآنی شیرازی به کوشش محمدجعفر محجوب - تصویر ۳۱

رباعی شمارهٔ ۲۳

بگذار که خویش را به خواری بکشم
مپسند که بار شرمساری بکشم
چون دوست به مرگ من به هر حال خوشست
من نیز به مرگ خود به هر حال خوشم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که هرچند حاضر است خود را در سختی و خفت بیندازد، اما نمی‌خواهد بار شرمندگی را بر دوش بکشد. او همچنین می‌افزاید که دوست به مرگ او خوشحال است و او نیز به مرگ خود به نوعی خوشحال است، به این معنی که مرگ را به موقعیت شرم‌آور ترجیح می‌دهد.

رباعی شمارهٔ ۲۱

رباعی شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: اجازه بده خودم را به ذلت بیندازم، اما نمی‌خواهم بار شرم را بر دوش بکشم.

بگذار که خویش را به خواری بکشم

مپسند که بار شرمساری بکشم

هوش مصنوعی: هر زمان که دوست به مرگ من فکر می‌کند، به هر شکلی برای او خوشایند است. من نیز به مرگ خودم به هر حال خوشحالم.

چون دوست به مرگ من به هر حال خوشست

من نیز به مرگ خود به هر حال خوشم

رباعی شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده