گنجور

شمارهٔ ۶۵

ای دل ار نور جان طمع داری
یک زمان لب ببند از گفتار
خواهی ار صحن خانه نورانی
پیش خورشید برمکش دیوار
نه ترا گفتم آفتاب منیر
کم شود فیض نورش‌ از آثار
کم نگردد توکم کنیش به‌عمد
چون‌ که بر دیده برنهی استار
دست خود چون حجاب شمع کنی
کی به چشمت قدم نهد انوار
هرچه افزونترست ستر و حجاب
پرتو مهر کم کند دیدار
ای خداوند هست و نیست همه
که به تحقیق واقفی ز اسرار
عمر و توفیق ده مرا چندان
که کنم زانچه گفتم استغفار

اطلاعات

وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: پروژهٔ بازبینی OCR

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ای دل ار نور جان طمع داری
یک زمان لب ببند از گفتار
هوش مصنوعی: ای دل، اگر به نور جان امید داری، برای مدتی خاموش باش و از صحبت کردن خودداری کن.
خواهی ار صحن خانه نورانی
پیش خورشید برمکش دیوار
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی خانه‌ات همیشه روشن و شاداب باشد، باید دیوارهای آن را به سوی خورشید بگردانی.
نه ترا گفتم آفتاب منیر
کم شود فیض نورش‌ از آثار
هوش مصنوعی: نه، من به تو نگفتم که نور خورشید کمتر شود و نور او از آثارش کم‌رنگ گردد.
کم نگردد توکم کنیش به‌عمد
چون‌ که بر دیده برنهی استار
هوش مصنوعی: اگر به عمد چیزی را کم کنی، مثل این است که بر چشمت ستاره‌ای بگذاری، زیرا در این حالت تو چیزی را از دست نخواهی داد.
دست خود چون حجاب شمع کنی
کی به چشمت قدم نهد انوار
هوش مصنوعی: اگر دست خود را چون پرده‌ای بر روی شمع قرار دهی، چگونه نورها به چشمت می‌رسند؟
هرچه افزونترست ستر و حجاب
پرتو مهر کم کند دیدار
هوش مصنوعی: هرچه پوشش و حجاب بیشتر باشد، تابش خورشید و نور عشق کمتر به چشم می‌خورد و دیدن آن دشوارتر می‌شود.
ای خداوند هست و نیست همه
که به تحقیق واقفی ز اسرار
هوش مصنوعی: ای خدایی که همه چیز را خلق کرده‌ای و به خوبی به رازهای نهفته عالم آگاهی، تمامی حقایق را می‌دانی.
عمر و توفیق ده مرا چندان
که کنم زانچه گفتم استغفار
هوش مصنوعی: خدایا، به من عمر و توفیق بده تا بتوانم از کارهایی که گفته‌ام، به خوبی پشیمان شوم و طلب بخشش کنم.