قاآنی » قطعات » شمارهٔ ۱۴۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر آن دیار که باشد ز اهل دل خالی</p></div>
<div class="m2"><p>بود چو گوشهٔ ویرانه بدترین جایی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به اختیار به ویرانه عاقلان نروند</p></div>
<div class="m2"><p>جز آن زمان که طبیعت کند تقاضایی</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴۹

هر آن دیار که باشد ز اهل دل خالی
بود چو گوشه ویرانه بدترین جایی
به اختیار به ویرانه عاقلان نروند
جز آن زمان که طبیعت کند تقاضایی

هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت دل و احساس در زندگی اشاره دارد. شاعر می‌گوید هر مکانی که از افراد با دل و احساس خالی باشد، به بدترین مکان تبدیل می‌شود. عاقلان به اختیار خود به ویرانه‌ها نمی‌روند، مگر زمانی که طبیعت و زندگی از آنها درخواست کند. در کل، شعر به ارزش محبت و ارتباط انسانی می‌پردازد.

شمارهٔ ۱۴۷

شمارهٔ ۱۴۸

هوش مصنوعی: هر جایی که از دل‌های پرشور و عاشق خالی باشد، مانند یک گوشهٔ خراب و ویران است و بدترین مکان به شمار می‌آید.

هر آن دیار که باشد ز اهل دل خالی

بود چو گوشهٔ ویرانه بدترین جایی

هوش مصنوعی: عاقلان به دلخواه خود به خرابی و نابودی نمی‌روند، مگر زمانی که طبیعت و سرنوشت از آن‌ها درخواست کند.

به اختیار به ویرانه عاقلان نروند

جز آن زمان که طبیعت کند تقاضایی

شمارهٔ ۱۴۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده