هوش مصنوعی: کیست که دوباره به میهمانی عشق بازگشت و با یک نگاه، جان و دل ما را تغییر داد و به هم ریخت؟

هوش مصنوعی: این جمله به تصاویری از یک نور تند یا برق اشاره دارد که به یک انبار یا خرمن افتاده است، و یا به طوفانی که بر روی کوه گذر کرده است. به عبارت دیگر، به یک پدیده طبیعی و ناگهانی اشاره دارد که ممکن است باعث تحولی در محیط شود.

هوش مصنوعی: بپا خیزید و بگیرید و بیاورید، و بپرسید از آن آشفتگی که ناگهان از خانه بیرون آمد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز نگوید و پیگیری نکنید، من آن جادو را پیدا کرده‌ام که جادوگر به وجودش آورده است.

هوش مصنوعی: آن یار من است و همین است و غیر از این نیست. بارها چنین کرد و بیشتر و بدتر هم کرده است.

هوش مصنوعی: این همان محبوب است که هر روز صد بار کارهایی را که نکرده، از نو انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: گاهی می‌آید و گاهی می‌رود، گاهی خسته است و گاهی پرانرژی. گاهی سفر می‌کند و گاهی تصمیم به ماندن می‌گیرد.

هوش مصنوعی: گاهی آرامش و صلح حکم‌فرماست، گاهی جنگ و درگیری پیش می‌آید، گاهی لحظاتی شاد و پر از لذت داریم و گاهی هم تلخی و درد. در این بین، ما بی‌خبر از تحولات و تغییرات زندگی هستیم و در مقاطعی هم به ما خبر می‌رسد.

هوش مصنوعی: گاهی از کنارم دور می‌شود و با ترفندهای مختلف مرا به چالش می‌کشد، و گاهی هم به نزد من می‌آید و با رفتارهای گوناگون و عجیب مرا مشغول می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی به عنوان خدمتگذار و گاهی به عنوان خیانتکار، گاهی به عنوان دشمن و گاهی به عنوان دوست ظاهر می‌شوم. گاهی تیغ به دست می‌گیرم و گاهی برای دفاع از خود سینه‌ام را سپر می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی گفت که من نیم خادم هستم و با سوگندهای مختلف به این موضوع تأکید کرد، و گاهی گفت که من نیم چاکر هستم و باعث ایجاد شور و هیجان و مشکلاتی شد.

هوش مصنوعی: گاهی انسان در خانه می‌ماند و گاهی هم در برابر دیگران خود را نشان می‌دهد. گاهی با درد و رنج دست و پنجه نرم می‌کند و گاهی هم این درد را در دل خود نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: گاهی به اصطبل می‌رود و گاهی لباس نمدی به تن می‌کند. گاهی از سر تقدیر شکوه می‌کند و گاهی از سر قضا و قدر.

هوش مصنوعی: گاهی به یک نفر تکیه می‌کنم و گاهی به نفر دیگر، گاهی از یک شخص حمایت می‌گیرم و گاهی از شخص دیگری.

هوش مصنوعی: از لطف و بخشش امیرالامراء آمده‌ام و این بار دستانم را از شیرینی گوشتی پر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: روزی در مسیرم دختری را دیدم که مانند سگ پارس می‌کرد و تلاش داشت که توجهی جلب کند.

هوش مصنوعی: گاهی برای من شعر و غزل می‌خواست و گاهی هم لباس و زیور درخواست می‌کرد.

هوش مصنوعی: شبی زلف بلند خود را به معشوق تقدیم کرد و از حال ناراحتی‌اش به او خبر داد.

هوش مصنوعی: گاهی می‌فرستادند نقل و گاهی گردو برای تماس‌ها و درخواست‌ها، گاهی هم کاغذی طلا برای نوشتن درخواست‌ها آماده می‌کردند.

هوش مصنوعی: گاهی برای به دست آوردن دل معشوق، از نعل (نشانه‌ای) استفاده می‌کند و در آتش عشقش می‌سوزد، گاهی هم دل خود را بر اثر همین عشق در هم می‌شکند و دستخوش تغییرات می‌کند.

هوش مصنوعی: در بعضی مواقع به ستاره‌شناس مراجعه کرد تا زمان مناسب برای مراسم ازدواج را ببیند و در این بین، به شخصی در حمدان ضربه‌ای زد و از پدرش ناراحت شد.

هوش مصنوعی: گاهی به دنبال عشقی عمیق و خواسته‌های بزرگ است و گاهی هم از روی تجربه و تفکر، به سمت کسی می‌رود که او را دوست دارد و به او وابسته می‌شود. در هر بار به نوعی متفاوت و با اندیشه‌های جدید به عشق و روابطش نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی آرزو می‌کنم ای کاش چشمی به من داده نمی‌شد؛ چون آن چشمی که به من داده شد، دل من را هدف تیرهای خطرناک قرار داد.

هوش مصنوعی: گاهی از همه جا دلم به سوی دیدار خوبان کشیده می‌شود و این اشتیاق قلبم را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: گاه می‌گوید اگر این کار انجام نشود، دیوانه می‌شوم؛ و در چهره‌ام خیره می‌شود، مانند یک دیوانه.

هوش مصنوعی: گاهی به خودم می‌گویم که این کار را نکن، زیرا باید از این حادثه مراقب باشم و از آن دوری کنم.

هوش مصنوعی: عشق و مسائل بی‌اساس دیگر برای من مهم نیست، وسواس و نگرانی‌های تو باعث نابودی من و خون من شده است.

هوش مصنوعی: ای فرزند، هر طور که می‌توانی حرمت به پدر را نگه‌دار و با وقاری که شایسته است، رفتار کن. در هر لحظه، مراقب خودت باش و به کسی که شایسته‌اش نیست نزدیک نشو.

هوش مصنوعی: او با خنده گفت که جان پدرم هرچه برای من انجام داد، این جان پدر نیز همان کارها را برای من کرده است.

هوش مصنوعی: من از وطن خود دور افتادم و جان پدرم را به خاطر این دوری به درد آوردم. حال ببینید که این دوری چه بر جان من کرده است.

هوش مصنوعی: ای زن، انصاف را رعایت کن و بدان که با یار خود اینقدر قدرت داری که می‌توانی او را تحت تاثیر قرار بدهی.

هوش مصنوعی: اگر من همراه و یار تو باشم، اما تو به من اهمیتی ندهی و برای رضای خدا هم دل نرم نداشته باشی، چه فایده دارد.

هوش مصنوعی: او این را گفت و با ناخن صورتش را خراشید و اشکی از چشمانش ریخت که همه زمین را تر کرد.

هوش مصنوعی: گفتم چه کار کنم که برگ عروسی‌ام آماده نیست. اگر تو توانایی‌اش را داری، می‌توانی به من کمک کنی.

هوش مصنوعی: با سرانگشتش، بر نازکای صورت من، زخم زدی و در عمق چشمانم نگاهی انداختی که به دل شوق و حسرت پر از غم انداخت.

هوش مصنوعی: او گفت: ای آقا، تو عروس منی و به خاطر زیبایی‌ات، زنگی (زیباروی) در شب تاریک از تو دوری می‌کند.

هوش مصنوعی: ما به اشکال زشت و بی‌معنا دچار شده‌ایم و در این حال، تعجب می‌کنیم که چرا خداوند ما را به این وضعیت افتاده تحمیل کرده است.

هوش مصنوعی: می‌گویند که حکیمی در فارس وجود دارد که فراتر از توست، کسی که تو را انسان نامید.

هوش مصنوعی: به خدا گفتم هر کاری که بکنم، نمی‌توانم به دست‌آوردن موفقیت و پیروزی را فراموش کنم.

هوش مصنوعی: او گفت: چنین نیست که تو بتوانی در یک روز به مقام یزدان دست یابی، مگر اینکه شخص تو را با هنر تعلیم دهد و پرورش کند.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که شاعری باید این گنجایش و فضیلت را داشته باشد که در ستایش امیر بزرگ و اریکه‌نشین بپردازد. این شاعر باید برای این مقام بلند و عظمت، کوشش کند و از نبوغ خود بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: به او گفتم که این داستان را برای علیخان می‌نویسم. او کسی است که خداوند او را با دل پاک و رفتار نیکو سرشار کرده است.

هوش مصنوعی: شعر و هنر به خلق و فکر من ارتباط دارد، در حالی که زیبایی و لطف آن از تو ناشی می‌شود. نعمت و کمک از خداوند است که معانی عمیق را به شکل‌های زیبا درآورده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چنین حالتی در انسان به وجود بیاید، باید در مقابل شخص بزرگ و مهربانی که در سخاوتش زبانزد است، خود را معرفی کند.

هوش مصنوعی: گفتند که تو به خوبی سخن گفتی و حقیقت هم همین است و این سخن درست در دل من تأثیر خوبی گذاشت.

هوش مصنوعی: محمود در نهایت به مقام رهبری رسید، زیرا همواره با تلاش و اراده‌اش، آرزوهای خود را محقق ساخت.

هوش مصنوعی: قاآنی از این نوع سخن گفتن این‌قدر لذت‌بخش است که می‌تواند دل تو را از جواهرات و گنجینه‌ها پر کند.