هوش مصنوعی: ابر در بهار به باغ و راغ (جنگل) سرکشید و گلبرگ‌ها را بر زمین ریخت، مانند ستاره‌هایی که بر آسمان می‌درخشند.

هوش مصنوعی: از آن شعله آتشین، تمام دشت‌ها پر از گل‌های لاله شد و به خاطر این ستاره درخشان، همه باغ‌ها پر از گل‌های نسرین گردید.

هوش مصنوعی: چمن در وادی ایمن به نور و روشنایی پر شده، در حالی که دمنوش آتشین و گرم در آذر برزین به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است چمن به خاطر آتش زدن گل‌ها بسوزد، در حالی که باران به مانند آب ابرهای بهاری آن آتش را خاموش کند؟

هوش مصنوعی: در این بهار، من دچار نوعی هیجان و سرزندگی هستم که شبیه به حالت آهو در زمان شکار است. احساساتی شبیه به شجاعت و قدرت گوزن، در حالی که در چشمانم خشم پلنگ و نیرومندی گور وجود دارد.

هوش مصنوعی: در دل میان عقل و دیوانگی، عشق او خود را نشان می‌دهد. در نگاه و دیدن، زیبایی او به شکل عجیبی جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: دو رشته موهایش مانند دو شاخه چنگال یک پرنده شکاری و دو مژه‌اش همچون دو نوک پنجه‌های شاهین به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: قد او به اندازه‌ای متناسب و موزون است که نه کوتاه است و نه بلند، و بدنش نیز به اندازه‌ای مناسب است که نه لاغر به نظر می‌رسد و نه خیلی چاق.

هوش مصنوعی: دو چشم زیر ابروهایش و دو خال زیر چشمانش به قدری زیباست که گمان می‌کنی او در یک گالری زیبا در چین قرار دارد.

هوش مصنوعی: دو جوان ترک خوابیده‌اند و زیر سرشان پنهان است، در حالی که دو فرزند هندو بیدار هستند و هر دو در حال کمین کردن.

هوش مصنوعی: شب گذشته، ستاره‌ها با زیبایی خاصی در آسمان درخشیدند و شب را به فضایی دل‌انگیز و دلنشین تبدیل کردند.

هوش مصنوعی: بی‌خبر آمد و من از درد و رنج خود فرار کردم و بر چهره‌ام نقابی مانند زلف مشکی‌اش زدم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به تصویر زیبایی از دو لاله اشاره می‌کند که از خون نرگس نعمان به وجود آمده‌اند و هر کدام در کنار خود، چمنی از نسرین‌ها را دارند. این تصویر به طور کلی نماد زیبایی و حیات است، و تعبیراتی از عشق و اشتیاق را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: دو دانه یمنی مانند دو لعل گرانبها شده‌اند و از هر کدام، به شکل خوشه‌ای، اشک‌های روان و زیبا ریخته است.

هوش مصنوعی: من هرگز روی او را ندیده‌ام، ولی از هر گوشه و کناری در وجود من ناله‌های غمگین به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: چشمانم به مژه‌ام اشاره می‌کرد که نگاه کن، جنون در مغزم فریاد می‌زند که نیا اینجا.

هوش مصنوعی: با تمام سختی‌ها و رنج‌هایی که کشیده‌ام، از مکان خود بلند شدم و چشمانم را باز کردم. در مقابل من چهره‌ای را دیدم که زیباتر از بهشت است.

هوش مصنوعی: نور پیشانی او آنچنان درخشان است که از زمین فراتر رفته و به آسمان‌ها رسیده، مانند سایه‌ای که زمین را می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: در دست من، جامی است پر از شراب که رنگ آن مانند لعل و بویی مشابه با مشک دارد. این شراب مانند شعله آتش موسی در آب خضر آمیخته شده است.

هوش مصنوعی: از آن نوشیدنی که تنها با نور او می‌توان آن را دید، در دل شکم مادر، جنین آرزو می‌کند.

هوش مصنوعی: چشمانش چون بازهای شکارچی به من خیره شده است و نگاهش همچون دو لاله‌ای که از دو گل نرگس ناتوان نمایان شده، مشهود است.

هوش مصنوعی: سخن این است که ای آسمان، چقدر از فضیلت و هنر تو که به فرقدین مربوط می‌شود، درخشیده و تابناک است که درخشش پروین از آن بر می‌آید.

هوش مصنوعی: چه آتش و حرارتی بر زمین افتاده است و چه پیچیدگی و دردی بر بالین وجود دارد.

هوش مصنوعی: آیا شب گذشته تصوری از موهای من در ذهنت شکل گرفت که بر تن تو همه چیز نرم و لطیف است و بر چهره‌ات چین و چروک به آرامی نمایان است؟

هوش مصنوعی: در شبی از شب‌ها به او گفتم که مانند فیل‌هایی که برف را به بیرون می‌ریزند، از بینی‌اش پنبه‌ای نقره‌ای می‌ریزد.

هوش مصنوعی: به دلیل مصرف بیش از حد کافور بر آسمان، زمین به حالت عقیم و ناhopeful درآمده است.

هوش مصنوعی: در صبحگاه سرد، چند تکه الماس به چشم من افتاد که از زرق و برق برف و نسیم صبحگاهی ناشی می‌شد.

هوش مصنوعی: چشم من از درد چنان متأثر شده که گویی مژه‌هایم از شدت غضب به مانند نیزه به چشمم می‌خورند.

هوش مصنوعی: زمانی که این را شنید، با شتاب از جا برخاست و نام خواجه را بر زبان آورد. به خاطر دو چشمم، درد من را پذیرفت و تسکینی برای آن فراهم کرد.

هوش مصنوعی: نور چشم برتر نظام کشور و زیبایی چهره مکارم، اساس استحکام دولت و دین است.

هوش مصنوعی: خدای رفتار و مصلحت، وزیر بزرگ و مهربان است که جلستی آراسته و جویی از نور و درخشانی دارد.

هوش مصنوعی: در یک دم، همه نفس‌های انسان‌ها را از آغاز روز اول تا غروب آخرین روز حساب کرد.

هوش مصنوعی: با یک نگاه می‌توان همه رازهای دنیا را دید، از زمانی که جهان خلق شد تا روز قیامت.

هوش مصنوعی: تو ایستاده‌ای که برکت و خوشبختی از سمت تو به دنیا سرازیر شده و زمان به favor تو میل کرده است. درخشش ستاره‌ها نیز در کنار تو قرار دارد و زندگی‌ات مملو از موفقیت و پیروزی است.

هوش مصنوعی: مداد نوشتار تو، مانند خال صورت فرشته‌ای روحانی است و نوشته‌های تو گویای زیبایی چشمان حوری بهشتی است.

هوش مصنوعی: برای حفظ امنیت سرزمین‌ها، با اراده‌ای قوی و با کمک تدبیر مناسب، راه‌هایی امن ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: از زدن یک پشه به جلو با وزش باد قوی، به مانند پختن یک آتش در کوه‌های بلند، بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: ستاره با تمام بلندی‌اش تو را سجده می‌کند و زمانه با تمام قدرتش تسلیم تو می‌شود.

هوش مصنوعی: از زمانی که زمین و موجودات در آن به وجود آمدند، هیچ‌کدام از آن‌ها به خوبی تو در این زمان نیستند.

هوش مصنوعی: تو بخشی از عالم هستی و برای عالم، به مانند انگشتری هستی که نگین آن را زینت می‌بخشد.

هوش مصنوعی: به روشنایی نظر و فکری که تو داری، نطفه‌ی خون می‌تواند در رحم شکل بگیرد و فرزندان دختر را از نسل پسران مشخص کند.

هوش مصنوعی: برای افزایش عمر تو، زمان هر آنچه را که در گذشته از روزها و سال‌ها گذشته است، دوباره به سوی تو می‌آورد.

هوش مصنوعی: از ترس عدل تو، نقاشی دستش می‌لرزد و نمی‌تواند نقشه‌ای از کبوتر بکشد؛ زیرا پنجهٔ شاهین در انتظارش است.

هوش مصنوعی: در خلقت جهان، تو از آن کسی که در آتش گرم تابستان است، ارزشمندتری.

هوش مصنوعی: وجود تو به خودی خود ارزشی ندارد، اما چون تویی که زینت و زیبایی دنیا هستی، هزار بار بر عدم نفرین فرستادی.

هوش مصنوعی: زمین تحت تأثیر اراده و قدرت تو به عنوان فرمانروای آسمان‌ها قرار دارد و گمان و فکر تو، استاد واقعی یقین است.

هوش مصنوعی: فصل پاییز در باغ گل‌های تو، مانند بهار در باغ بهشت است و جایگاه تو بالاتر از آسمان‌هاست.

هوش مصنوعی: اگر هزار بار حسود بدخواه تو را سرزنش کند، تو نباید به او خشمگین شوی و باید با او مدارا کنی.

هوش مصنوعی: از آنجا که مقام و شان سیمرغ بسیار بالا و رفیع‌تر از آن است که به چیزهای ناچیز مانند وزغ توجه کند، حتی اگر صدای وزغ هم طنین انداز شود.

هوش مصنوعی: ایران‌ای سرافراز، تو باشی در کانون توجه. حتی اگر مالی باارزش و پربها در زمین باشد ولی تو، تو را به عنوان یک انسان والا به دریاها می‌برد. هرچند که گاهی در زندگی انسان‌ها، ظاهراً آنچه در دستان ماست کمتر از چیزهای دیگر به نظر می‌رسد، اما باید بدانیم که ارزش واقعی هر چیز به شرافت و انسانی بودن آن است.

هوش مصنوعی: بلندی و پستی را معیاری برای سنجش قرار مده، چرا که به این موضوع توجه کن که شاهین همیشه در حالت راست و متعادل قرار دارد.

هوش مصنوعی: گفته شده است که اگر چندین قرن از دورانی بگذرد، سرنوشت انسان همچون ماری که به دور گردن خود می‌چرخد، دگرگون می‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که نوشته یا کلام تو به من ایمان داده و سبب شده که آن را بپذیرم، چرا که قلم تو قدرت و تأثیر عمیق دارد و به نوعی شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: به این دلیل که موسوی چوثعبان اجازه نداد هیچ نشانه‌ای از سحر جادوگران بدجنس باقی بماند.

هوش مصنوعی: خارج از محدوده قوانین و مقررات، هیچ چیز به طور مطلق درست یا نادرست نیست. تویی که معنا و مفهوم کتاب روشن را مشخص می‌کنی.

هوش مصنوعی: همواره تا زمانی که نادانی و بی‌خردی با دانش و خرد ترکیب نشوند، هیچ چیز تلخی و زجرآوری وجود نخواهد داشت. در اینجا اشاره می‌شود که اگر فضیلت‌های عقل و دانش در زندگی حاکم شوند، زندگی به نوعی شیرین و دل‌پذیر خواهد بود.

هوش مصنوعی: عقل هنگام دیدن تو مانند مجنون از لیلی حیران و گمراه است و هنر تو باعث شگفتی و شیدایی من شده است، مانند خسرو که از عشق شیرین به وجد آمده است.

هوش مصنوعی: روح بی‌غم تو ستوده است و دل خوشی در تو جریان دارد؛ بدنت نیز به خوبی شکفته و بی‌زخم و آسیب است، در حالی که بخت و اقبال تو مانند نقره درخشان است.