هوش مصنوعی: صبح که آفتاب از سمت مشرق برآمد، دلنشین و پر نور مانند بخت یک پادشاه روشن شد و من از خواب بیدار شدم.

هوش مصنوعی: باوزیدن بوی خوش شراب از لب‌هایم، حتی تا مرز گور می‌رسد، در حالی که هنوز لب‌هایم نشسته است.

هوش مصنوعی: اگر از جام کیخسرو مایعه‌ای بریزد و حتی یک قطره در کاسه سر افراسیاب بیفتد، جهانی پر از بینش و آگاهی ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که حالم بهتر شد و از شراب می‌نوشیدم، دیدم که از سمت شمال، آفتابی در حال تابیدن است که به خاطر پرده‌ای پنهان شده است.

هوش مصنوعی: چشمم را مالیدم تا بفهمم که آیا مست هستم یا هنوز خوابم. در این حالت، دل من در تردید و جست‌وجو است.

هوش مصنوعی: گاهی می‌گفتم که آسمان مانند خورشید است و راز اصلی را به من نشان می‌دهد، اما باز هم می‌گفتم که نه، این فقط یک پدیده شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: دوباره می‌گفتم که از دیوانگان شنیده‌ام که وقتی آدمی مقدار زیادی شراب بنوشد، می‌تواند یک چیز را به دو شکل ببیند.

هوش مصنوعی: من در تعجب و شگفتی‌ام که چگونه ناگهان ماه من وارد شد، با چشمانی شبیه به حال عاشقان که مست و خراب هستند.

هوش مصنوعی: هر موی او مانند تیرهای پرقدرتی است که از هر کدامشان دوصد تیر، به دلیری شلیک می‌شود. همچنین، در هر تار گیسویش دوصد چین مانند مشک خالص وجود دارد.

هوش مصنوعی: چهره زیبای او همچون صد خزانه از جذابیت است که در هر رنگ و نوعی به چشم می‌خورد و موهای او نیز مثل صد کتاب جادو در هر حالت و حرکتی سحرآمیز و دلربا هستند.

هوش مصنوعی: آب و زیبایی چهره‌ام تمام جذابیت و نشاط من را گرفته‌اند. این زیبایی‌ها باعث شده‌اند که احساس کنم چیزی از جانم کاسته شده و آنچه که به جسمم تعلق دارد، از دست رفته است.

هوش مصنوعی: چهره‌اش در زلف‌های زیبای حوری مانند است که در دامان دیو خوابیده، یا همچون جوجه‌ای آرام است که در آغوش جغد قرار دارد.

هوش مصنوعی: من به خودم عهد کرده‌ام که به حریم گیسوان و چشمان او احترام بگذارم، چرا که هیچ کافر و سحرگری را عذاب نمی‌دهند.

هوش مصنوعی: وقتی او مرا به آن شکل دید، از خشم به خروش آمد و با چنگش ساز نواخت تا گوش من را مانند رباب نوازش کند.

هوش مصنوعی: ای جوانان دنیا، ای بهشت زمین‌نشینان، ای ستاره‌های لطیف و دلبر، ای فرشتگان بدون حجاب و پوشش.

هوش مصنوعی: ای چهره‌ی زیبایت مانند پایتخت دل‌هاست و آن موی سیاهت همچون فرمانروا و روشنایی ماه در شب‌های تار است.

هوش مصنوعی: دوست من امروز نور و روشنی می‌آورد، در حالی که من در این وضعیت گیج و سردرگم هستم یا اینکه در برابر مصیبت‌ها قرار دارم.

هوش مصنوعی: خورشیدی از سمت شمال به چشمم نمایان می‌شود و خورشید دیگری در سمت شرقی از او نور می‌تابد.

هوش مصنوعی: به آرامی لبخندی زد و چادر خود را کنار زد و گفت: به ما هم نگاه کن تا تابش آفتاب را ببینیم.

هوش مصنوعی: گفتم که من از وضعیت تو و آسمان باخبرم. اینک این خورشید دیگر چه‌طور است؟ گفت در پاسخ...

هوش مصنوعی: اگر خورشیدی را که از شمال پارس می‌درخشد ببینی، در واقع نشانه‌ای از مقام بالای ولیعهد و فرمانروای سرزمین است.

هوش مصنوعی: بوالمظفر ناصرالدین به عنوان یک شخص با عطوفت و مهربانی شناخته می‌شود. تأثیر رحمت و بخشش او آن‌قدر عظیم است که حتی می‌تواند مرگ را از خطرناک‌ترین موجودات، مانند مار، دور کند و به آن غلظتی دهد که همانند پادزهر عمل کند.

هوش مصنوعی: پرسیدم آن فرد با تشریف از کجا می‌آید، پاسخ داد از ری. گفتم برای چه چیزی آمده است، گفت برای میر کامیاب.

هوش مصنوعی: سرباز جان‌فدای شاه حسین‌خان، آن کسی که ناخن و تیغش به خون دشمنان رنگین شده است.

هوش مصنوعی: گفتم که با تلاش و کوشش، صاحب قدرت و سرپرستی این سرزمین به چنین موفقیت بزرگی دست پیدا کرد و به این میزان از خُرمی و کمال رسید.

هوش مصنوعی: در این بیت اشاره شده است که طبق دانش و فضل فرد بزرگ و مهم، هر چیزی که در دنیا وجود دارد، شامل ظواهر و باطن روح و جسم، از او نشأت می‌گیرد و به او وابسته است.

هوش مصنوعی: گفتم آیا می‌توانم تبریک بگویم؟ پاسخ داد نه، زیرا برای من لذت‌بخش‌تر است که شب گذشته به آسمان پیام فرستاده شد.

هوش مصنوعی: برای تبریک گفتن به فردا، این شعر را که مورد تأیید آسمانیان است، در حضور مقام بزرگ بخوان.