هوش مصنوعی: هنگامی که صبحگاهان شد و صدای بوق از بام بلند گردید، با سرعت بسیار به سمت حمام رفتم.

هوش مصنوعی: پس از ورود به حمام، فضایی را مشاهده کردم که از بیابان نجد و وادی شام وسیع‌تر بود.

هوش مصنوعی: خدا را پناه می‌برم از این که حمام، جایی امن و سالم باشد، در حالی که بیابانی پر از وحشت‌زا و جانوران خطرناک است.

هوش مصنوعی: در هر سو، جانوران و پرندگان زیادی جمع شده‌اند و با شتاب در حرکت‌اند. از هر طرف، جنب و جوش و زندگی پرندگان و حیوانات به وضوح دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: فضای تاریک و پر از چالش‌های غیرقابل تصور آن‌قدر دشوار بود که پیاده‌روی بدون عصا در آن سخت و ناممکن می‌نمود.

هوش مصنوعی: در خزینه‌ای که به سمت مازندران می‌رود، پر از گل و لای است و گروهی مانند نجاران در آن مشغول کار هستند.

هوش مصنوعی: از شرایطی که بر اثر آلودگی و نابسامانی به وجود آمده، نشانه‌های ناراحتی و پشیمانی تمام بدن را فراگرفته و کسی که در این وضعیت گرفتار شده، از همه چیز به ستوه آمده است.

هوش مصنوعی: کسی که مرتکب گناهی شده و به پاکی و توبه بازمی‌گردد، باید به گونه‌ای از آن گناه دوری کند که دیگر قدم به محیطی نگذارد که ممکن است او را به یاد آن گناه بیندازد. به عبارت دیگر، برای توبه واقعی و درست، باید از همه نشانه‌های گناه دوری کرد و به پاکی و صداقت دل بست.

هوش مصنوعی: در محضر او، که مملو از خطراتی چون شیر، ببر و پلنگ است، ترس جان را بر دل ندارید، به شرطی که با سلاح و قدرت به آنجا وارد شوید.

هوش مصنوعی: به دلیل فراوانی وزغ و سوسمار، دیوار همواره برای نگاه‌های بیننده متحرک و زنده به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: در نور خانه‌اش همه عیب‌ها و نواقص را کنار می‌گذارند، مانند کودکی که از مرحله جنینی بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: با میله‌ای در دست و سرمای غایب مانند لرزش بیضه‌های یک حلاج در بدن.

هوش مصنوعی: به سبب اینکه تو به عیب‌های دیگران پرده برداشتی، هیچ‌کس را نیافتم که یا در حمام باشد یا در حال غیبت.

هوش مصنوعی: در اینجا کسی را توصیف می‌کند که با ظاهری نامناسب و زشت، تیغی به دست دارد و از شدت خشم و کینه‌ورزی، جبن و ترس را به دور انداخته است. او به گونه‌ای آماده است که نشان می‌دهد از کسانی که به آنها حس بدی دارد، نمی‌ترسد.

هوش مصنوعی: تن لاغر به گونه‌ای کشیده و باریک به نظر می‌رسد، همان‌طور که خطوط مسطر بر روی کاغذ به شکل منظم و مرتب وجود دارند، عروق و استخوان‌ها نیز به وضوح در این بدن نمایان است.

هوش مصنوعی: در دستانش ظرفی قرار دارد که به شکل قوس است و درون آن قطره‌هایی شبیه به مایعی سفید و شفاف از بام به پایین می‌چکد.

هوش مصنوعی: پیشانی مانند ریشهٔ تلخی، بدن مثل شلغم خشک و لب‌ها شبیه به مایع غلیظ و بدبو است.

هوش مصنوعی: از زیر چانه‌اش موهای سفید مانند ترشه‌های جوهر روی دوات مرکب بیرون زده است.

هوش مصنوعی: مثل پنبه‌ای که به سوراخ دهان یک مرده می‌گذارند، دندان او از وسط دهانش نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: از لطافت و نرمی بدنش به وضوح مشخص است، اما در زمان صبحگاهی، نیرومندتر و سخت‌تر از سنگ مرمر می‌شود.

هوش مصنوعی: در هر جایی که دختری زیبا و دلربا را دیدی، او به احترام و تواضع از جای خود بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: سر او مانند آن کسی است که در نعمت و آسایش بزرگ شده، بالشی نرم زیر سر دارد، اما در دل مثل مسکینان است و خوابش آشفته و حرام است.

هوش مصنوعی: دو توده که به دلیل بیماری فتق شکل گرفته‌اند، همچون دو بادنجان در زیر آن دو چشم سیاه به زیبایی شب که تاریکی آن را فراگرفته، به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: من متعجب و حیران ایستاده بودم که ناگهان از سمتی، معشوق من به صورت مؤدبانه‌ای به من سلام کرد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای با رنگ آبی تیره بر روی میانه نشسته است و به نظر می‌رسد که در آسمان آبی جایگاهی را برای خود برگزیده، مانند ماهی کامل که درخشش خود را دارد.

هوش مصنوعی: از زیر پرده، چیزی نمایان می‌شود که مانند ماهی است که از دو طرف درخشان و زیبا ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: دیدم چیزی را که در تمام سال‌های عمرم نشنیده بودم، این که خورشید در سرما و سردی همچنان روشنایی می‌دهد و مقام خود را حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: بدن او مانند خزانه‌ای شد که در آن آب زلال زنده‌رود وجود دارد، اما از گل و لای چیزی باقی نمانده و نه نامی از آن باقی است.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت یک شخص می‌پردازد. شاعر به تصویر روشن و تابناک ماه اشاره می‌کند که به واسطه‌ی نور خورشید درخشان شده است. سپس به زیبایی چهره‌ی یک سیاه‌پوست اشاره می‌کند که تحت تأثیر آن نور و تابش، به رومی زیبا می‌ماند. در واقع، این توصیف نشان‌دهنده‌ی تأثیر نور و زیبایی بر ظاهر افراد است.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که همه زشتی‌ها به زیبایی تبدیل شده‌اند و دل تیره و غمگین به روشنایی و شفافیت صبح مانند آینه تغییر یافته است.

هوش مصنوعی: شاید فرشته‌ای باشد که زیبایی او از دیده‌ها پنهان مانده است و فقط در خیالات قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: بله، در دنیا چیزهای زیادی وجود دارد که زیبا، دلپذیر و خوشایند هستند و در نهایت نتیجه‌ی مثبتی دارند.

هوش مصنوعی: آیا نطفه در آغاز پیدایشش نجس و آلوده نیست؟ آیا مضغه در رحم زشت و ناپسند نیست؟

هوش مصنوعی: دو نفر در انتهای مسیر زندگی به هم می‌رسند و عشق و محبت آنها باعث می‌شود که روح و جانشان به هم نزدیک‌تر شود. همان‌طور که در پایان داستان، زیبایی و خوشگلی بیشتری به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌دانی که طوفان‌های خطرناک چگونه به آرامش می‌رسند؟ مانند زمانی که کشتی نوح بر کوه جودی قرار گرفت و آرامش یافت.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌بینی که انسان خاکی، زمانی که به وجود می‌آید، از جدایی و دوری جن خالی می‌شود و زندگی‌اش تحت تأثیر این جدایی قرار می‌گیرد؟

هوش مصنوعی: اگر دوست عسل بدهد، حنظل هم شیرین می‌شود. اگر یاری سخن شکرآمیز بگوید، دشنام هم دلپذیر می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا جز این است که نور وجودها، جشن و شادی عالم را از دست تاریکی و نابودی نجات داد؟

هوش مصنوعی: آیا همه‌ی سنت‌های جاهلیت از بین نرفتند وقتی که پیامبر انسان‌ها به رسالت مبعوث شد؟

هوش مصنوعی: با طلوع سحر، شب نمایان می‌شود و با نشانه‌های صبح، زمان شام به سر می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر این شعر زیبا را بر کوه بخوانی، صدای آن به‌گوش خواهد رسید و زیبایی‌ات از این سخنان تازه و دل‌انگیز بیشتر خواهد نمود.