هوش مصنوعی: هر موجودی را می‌توان با خیال درک کرد، اما وجودی که برتر و عالی است، به هیچ وجه نمی‌توان با خیال به درک او رسید.

هوش مصنوعی: بر روی دین، پشتیبان هدی و رحمتِ فراوان الهی هستی، تو باعث نصرت امت‌ها و محور برکت و پیروزی به شمار می‌روی. تو مظهر واقعی هنر و فصل کمالی.

هوش مصنوعی: حاجی آقاسی، قهرمان کشور و مردم، انسانی است که روح پاکش در دریای بی‌پایان لطف و برکت غوطه‌ور است.

هوش مصنوعی: عقل نمی‌تواند از تجربه و مشاهدات خود فراتر رود و نمی‌تواند چیزی را که در خارج از وجود خود نیست، درک کند.

هوش مصنوعی: اگر او به عدالت خود فردی را به زنجیر کند، شخص بیمار به خاطر انحراف در طبعش به سمت اعتدال میل خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر بخت و شانس او به گونه‌ای باشد که نامش بر پیشانی‌اش نوشته شود، همانند آفتابی که تا شب برای همیشه درخشان است و هیچ‌گاه زوال نمی‌یابد.

هوش مصنوعی: عقل همیشه در حال ارتباط و نزدیکی با امور است، مانند روح که هر لحظه به جسمی متصل است.

هوش مصنوعی: وجود فقط یک تصور است که هیچ عیبی در ظاهر آن نیست و هیچ دانشی در ذهن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: عقل به نوعی فراتر از آن چیزی است که بتوان در کلمات بیان کرد، چون ذات او فراتری از توضیحات قابل درک است. همچنین، روح به قدری عمیق و پیچیده است که حتی تخیلات و تصورات ما نیز قادر به درک و تفسیر کامل آن نیستند.

هوش مصنوعی: کوه سخت از شدت خشمش می‌سوزد، به‌طوری‌که به مانند تکه‌ای گوگرد که از آتش شعله‌ور می‌شود، آتش‌سوزی می‌کند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم زیبایی و محبتش را توصیف کنم، در حالی که دل من از غم فراقش همچون درخت سروی که به آسمان می‌رسد، بلند و پرشور است؟ و چطور می‌توانم از خشم او بگویم، وقتی که همه شما به حال من گریه می‌کنید و ناله سر می‌دهید؟

هوش مصنوعی: به این مضمون می‌توان گفت: ارزش و مقام او را بسیار بالا دانستم، اما عقل به من هشدار داد که او همچون ماه نو در حال رشد و تکامل است و همچنان به سوی بزرگی و شکوه حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: دست او را مانند ابر تصور کردم و او به من گفت: عجب! آیا ابر را دیده‌ای که بدون تلاش، به صدف‌ها مروارید می‌دهد؟

هوش مصنوعی: هر چیزی را که وصف کنی، در واقع ستایش خودش است؛ چرا که هر جزئی از آن چیز، بخشی از کل را در بر دارد.

هوش مصنوعی: این متن اشاره به عظمت و بزرگی کسی است که به خاطر بخشش‌هایش مورد ستایش قرار می‌گیرد. در واقع، بیان می‌کند که ستایش و تمجید از او مانند تحسین گردونه چرخ طبیعت است و صفات نیک او، همچون باران بهاری، همیشه موجود و فراوان است.

هوش مصنوعی: مدح و توصیف ویژگی‌های او برتر از هر گفتگوی بی‌تنش و بی‌صدا میان مردم است.

هوش مصنوعی: گل به خاطر عطر و بوی خود شناخته شده است و نیازی به دلیل و توجیه ندارد. ماه نیز به خاطر نور و روشنی‌اش وصف می‌شود و برای زیبایی‌اش نیازی به تظاهر و جلب توجه ندارد.

هوش مصنوعی: ارتباط او با شاه به مانند ارتباط جان و دل است و جدایی جان و دل را تنها در خیال می‌توان تصور کرد.

هوش مصنوعی: من به درستی بیان کردم که اتحاد روح و دل، همان اتحاد واقعی است؛ چرا که هیچ چیزی نمی‌تواند به درستی این پیوند را توصیف کند.

هوش مصنوعی: دیشب عقل به آرامی و به صورت ملایم از خوبی‌ها و نعمت‌های فراوانش صحبت می‌کرد، مانند گفتگویی که اهل معرفت و دل‌باختگان حق انجام می‌دهند.

هوش مصنوعی: از شدت تعصب و کینه‌جویی، موهایم به اندازه‌ای زبر و ناسازگار شده که مجبور شدم از جای خود برخیزم و خود را تا پای عقل محدود کنم.

هوش مصنوعی: بنشین و خشم خود را کنار بگذار. آرام باش و به صحبت‌های من گوش کن تا بتوانم با استدلالی خاموش و بدون کلمات، تو را متوجه این موضوع کنم.

هوش مصنوعی: گفتم دلیل و روشنایی‌ات چیست؟ او گفت از زمانی که وجود پیدا کرد تا زمانی که نعمت‌ها و بخشش‌های او آغاز شد، جان من با مال من برابر است.

هوش مصنوعی: گوهر به خاطر بزرگی و شرافتش به جایی رسیده است که در میهمانی‌ها و جشن‌ها به عنوان زینت و زیور تاج و سر بر سرافرازی می‌افزاید.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر ذلت، جواهر را به دریا بیفکنی، به دلیل دوری از او، آن را از کناره می‌رباید و می‌برد.

هوش مصنوعی: عقل به من گفت که از پیری به جایی نمی‌رسی، زیرا که از خرافات و باورهای غلط، تفاوت راست را از چپ نمی‌دانی.

هوش مصنوعی: تو خود دارای ارزش‌های بسیاری هستی، اما در واقع هنوز به طور کامل شکوفا نشده‌ای. وقتی که عزت و عظمت بر تو حاکم شود، به زیبایی‌های درونت پی خواهی برد.

هوش مصنوعی: او الماس را بی‌اهمیت می‌شمارد تا خودش ارزشمند شود. حال بگو کدام‌یک از این دو ارزش بیشتر است و حال او را توضیح بده.

هوش مصنوعی: عشق من به تو آن‌قدر عمیق و بی‌نهایت است که هر سالی که بگذرد، من همچنان به تو نیازمندم و برای نوشیدن آب زلالی که نماد محبت توست، جانم را فدای آن می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو نماینده زمان خودت هستی و من مانند بلال در زمان تو، هیچ از رحمت الهی نخواستم. ای بلال، بر ما رحمت فرست.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم نیمهٔ سال گذشته است یا کمتر یا بیشتر، اما تنها چیزی که می‌دانم این است که هنوز منتظر وعده‌ات هستم که یک طاقه شال برایم بیاوری.

هوش مصنوعی: شال را کنار بگذار و به حال من توجه کن، چون در دل من غم‌های زیادی انباشته شده که مدت‌هاست در من باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: قرض من به اقدامات درونی تو بستگی دارد، هرچند ممکن است این شباهت را به فال نیک بگیرم.

هوش مصنوعی: اگر عمر من در این جهان به اندازه وام من بود، هیچ کس به اندازه من در فنا و زوال قرار نمی‌گرفت.

هوش مصنوعی: لباس و مقام شاه و هدیه‌ها و زمین‌های عطا شده، هرچند که برای من تقدیر شده بود، اما در خواسته‌هایم ناکافی به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: صبور باش ای قاآنی، حتی در برابر سختی‌ها و مشکلاتی که به تو برخورد می‌کند. چرا که این سختی‌ها می‌تواند به مسیر رسیدن به آنچه که آرزو داری، منجر شود.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی با سرنوشت مبارزه کن و با آن کنار بیاور، اما اگر نمی‌توانی، صبر کن و از هر چیزی که پیش می‌آید شکایت نکن.

هوش مصنوعی: تا وقتی که خداوندی که همیشه بیدار و حاضر است در میان مردم صحبت و سخن گفته می‌شود، خوشبختی‌ات همیشه پایدار و عمرت بی‌انتها خواهد بود.

هوش مصنوعی: فضای محبت تو خوشبو و دل‌انگیز است، مانند عطری که از مشک برمی‌خیزد. اما در مقابل، خوی دشمنان تو مانند موی زشت و بدشگون است که به رنگی تیره و ناخوشایند می‌باشد.