هوش مصنوعی: ای دوست می‌فروش، ای ماهی که در میگساری چشمانت درخشان است، بنشین و شراب بنوش، برخیز و برای ما شراب بیاور.

هوش مصنوعی: به راه نادرست نرو، از بخشش و بخشندگی دست برندار، به ریشه وفاداری آسیب نزن و بذر خیانت نکار.

هوش مصنوعی: برو باغ را به ما بده، بیا بنوشیم و بنشینیم و خوش بگذرانیم. چند تا زبان ساکت هستند و چند تا فکر در حال جریان است؟

هوش مصنوعی: ساز را به دست بگیر و باده را بر زمین بریز، تا جوهر واقعی خود را از چهره‌ات نشان دهی و غم ناشی از خمار را کنار بگذاری.

هوش مصنوعی: زیبایی‌ای که به خود می‌زنی، به خاطر خودت است و نه به خاطر دیگران. پس چرا به زینت و آراستگی‌ات ننگ می‌ورزی، در حالی که آن‌ها نمایانگر خود تو هستند؟

هوش مصنوعی: زیبایی تو به قدری است که موهایت مانند عطر خوشبو و چهره‌ات مانند نقاشی دل‌فریب است.

هوش مصنوعی: هرچه را می‌خواهی به دست بیاور و از زندگی لذت ببر، چرا که آرامش و خوشی‌ای که در این لحظه می‌توانی بیابی، ارزشمندتر از هر چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: پاهای خود را از روی شور و شوق بر درگاه بکوب و دستی برای رقص از آستین بیرون بیاور.

هوش مصنوعی: بنشین کنارم تا لب‌های تو را با عشق و زیبایی پر کنم و دهانم را با گل‌های محبت پُر سازم.

هوش مصنوعی: به من شرابی می‌دهد که هر لحظه از حال خود بی‌خبر می‌شوم و تلاش می‌کنم خود را به زلفی که بوی مشک می‌دهد، برسانم.

هوش مصنوعی: می‌گویم با تو سخن، تو را در آغوش می‌گیرم، بوی تو را استشمام می‌کنم، لب‌های تو را می‌بوسم و به چهره‌ات نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: شما به من دشنام می‌دهی، اما این دشنام مانند دارویی تلخ است که می‌تواند به نفع من باشد و من را به سمت بهتر شدن هدایت کند.

هوش مصنوعی: می‌گویند هر کسی که از دنیا به دنیا دیگری برود، در دنیای جدید با مشکلات و آفات روبه‌رو می‌شود.

هوش مصنوعی: در زندگی‌ام به خاطر زیبایی و جذابیت تو گرفتار شدم و مانند موجودی اسیر در دام‌های زشتی و خطرات احاطه‌ام کرده‌اند.

هوش مصنوعی: ای زیبای ترک‌کاشغر، ای شمع درخشان و پرنور، ای سرو بلند کاشمر، ای ماه درخشان قندهار.

هوش مصنوعی: از آداب و رسوم بگذرباش و با اختیار و قدرت به دنبال دیوانگی برو.

هوش مصنوعی: بسیاری از ما برای هنر تلاش می‌کنیم و غمگین و بی‌هدف در جستجوی آن هستیم و همچنین به دنبال خطر و چالش‌ها می‌رویم و در این راه هم رنج می‌بریم.

هوش مصنوعی: سکوتی پیش آمد که باعث بی‌فایده شدن گفتار شد و این بی‌خبری، نوعی آشفتگی در ذهن انسان هوشیار به وجود آورد.

هوش مصنوعی: دانش بستری است که بر روی آن طبیعت انسان قرار می‌گیرد، و قدرت تفکر همچون دام محکمی است که بر روی نفس انسان قرار دارد.

هوش مصنوعی: از این بند و دام رهایی یاب و فرار کن، دیگر در آن گرفتار نشو و خود را از این قید آزاد کن.

هوش مصنوعی: ما از عقل و هوش خود فرار نمی‌کنیم، زیرا هر دو برای ستایش شهریار ضروری هستند.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف یک مقدمه زیبا و با ارزش پرداخته که در آن به معرفی یک اثر ادبی یا هنری می‌پردازد. این مقدمه مانند پرده‌ای لطیف، توجه را به محتویات ممتاز و با افتخار جلب می‌کند و نشان‌دهنده اهمیت و ارزش‌های موجود در آن اثر است.

هوش مصنوعی: دریای بزرگواری و مهربانی تو، جهانی است که در آن عدالت و توازن برقرار است و منزلت و مقام تو در این جهان از قدرت و توانایی تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: سلطان دریا و خشکی، کسی که بر همه چیز نظارت دارد و خیر و شر را می‌شناسد و قلابی برای روشنایی و تاریکی است.

هوش مصنوعی: شادی و خوشبختی کسی که ذاتش نیکو است، برای مردم نشانه‌ای از رحمت و فضل خداوند است.

هوش مصنوعی: گفتار او سرشار از نمک و جذابیت است، استعدادش در تمام عرصه‌ها به چشم می‌آید، شانس و اقبالش همواره با اوست و شخصیتش مملو از احترام و وقار است.

هوش مصنوعی: وجود انسان بدون عشق و محبت او هیچ ارزشی ندارد و زندگی بدون اطاعت از او باری سنگین بر دوش فرد است.

هوش مصنوعی: خوشبختی او همانند گیاهی سرسبز و شاداب است که از سرنوشت او می‌روید، و دشمنان او همچون نیزه‌ای بی‌پناه هستند که از ضربه او آسیب می‌بینند.

هوش مصنوعی: هر حرکتی که انجام می‌شود، تحت کنترل آسمان است و می‌تواند با اراده‌اش در یک مسیر مشخص پیش برود.

هوش مصنوعی: آن شخص را ببین که بر چهره‌اش نشانه‌های بخشندگی و ثروت وجود دارد، مانند ابرهایی که اگر بر قله‌های کوه نبارند، کسی متوجه آن‌ها نخواهد شد.

هوش مصنوعی: به لحظه‌ای ببین که در روز نبرد، چنگال کوه به میدان آمده است، اگر تو در دریا بی‌کران چیزی را ندیده‌ای.

هوش مصنوعی: کسی که با احتیاط و تدبیر زندگی می‌کند، از خطر مرگ در امان است؛ چرا که او با ایجاد حفاظ و مراقبت‌های لازم، جان خود را از مشکلات و تهدیدات حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: محبت او در وجود انسان گنجانده شده است، ورنه روح در بدن آرام پیدا نمی‌کند.

هوش مصنوعی: اگر نام پادشاهان را یک‌جا بنویسند، اثرات او به تنهایی کافی است، زیرا از آن میان، یادگارهایی از او بر جا مانده است.

هوش مصنوعی: عمر او در چهارچوب زمان محدود است و سرنوشت او تحت تأثیر تغییرات روزگار قرار دارد.

هوش مصنوعی: تو همچون بنای محکم و با دوامی هستی که اساس وجودت مانند پایه‌های زمینۀ فضیلت و عظمت تو استوار و پایدار است.

هوش مصنوعی: از سهم تیر تو در زمان سختی و مشکلات، نگران تیغ تو هستم در روزهای پرآشوب و جنگ.

هوش مصنوعی: بر روی بدن بزرگواران، کفن مانند پوششی قرار می‌گیرد و بر سر مردان بزرگ تاجی می‌نشیند که مانند افساری است.

هوش مصنوعی: اگر خورشید بر تو سوار شود، حتی اگر هزاران سال بگذرد، یک لحظه هم به طول نخواهد انجامید.

هوش مصنوعی: چنار که به ظاهر آرام و بی‌خطر است، درون خود خشم و قهر پنهانی دارد که گاه می‌تواند آتشین شود و به طغیان بپردازد.

هوش مصنوعی: تو مانند سروی در جویبار نبرد ایستاده‌ای و مرگ دشمنان را بر یاران دلیر خود مسلط می‌کنی.

هوش مصنوعی: قصر تو همچون دوران حاکمان بزرگ، پر از زیبایی و جذابیت است و مانند باغی از نیکان، مملو از نقاشی و هنر است.

هوش مصنوعی: ای شاه، خدای من می‌داند که من هر لحظه در شب و روز سپاسگزاری تو را با هزار زبان انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر روزی بیاید که نام تو بر زبانم نیفتد، به خودم نفرین می‌کنم از شدت نفرت و انزجار.

هوش مصنوعی: دلیل روشن و قاطعی بر صداقت و زیبایی کلمات من وجود دارد، زیرا شعر من به اندازه‌ی تیغی تیز و برنده است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، پیشتر به شما گفته‌ام که از فضیلت و بخشش بی‌نظیرت می‌گویم.

هوش مصنوعی: اگر از روی کرم و بزرگواری، خواسته‌ای را مطرح کنی، اجر و پاداش من در انجام آن بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر از سوی تو نگاهی به من بیفتد، تمام آرزوهایم برآورده خواهد شد و لطف پادشاهی به سراغم می‌آید.

هوش مصنوعی: سپس امروز به لطف و محبت تو، به من زندگی تازه‌ای بخشیدی که امسال را تحت تاثیر آن می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: به محض اینکه گل‌ها در باغ به شکوفه بنشینند و لاله‌ها در میان زمینه گل‌ها نمایان شوند، زیبایی طبیعت آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: خدا کند که دوست تو شاد و خوشحال باشد مانند غنچه‌ای باز شده، و دشمن تو مانند لاله‌ای در سوگ و غم باشد.