هوش مصنوعی: یک شب تصمیم گرفتم جشنی برپا کنم و برای خوشگذرانی آهنگی سرودم.

هوش مصنوعی: صدایی به من رسید که گویی عود در حال سوختن است و وقتی که شعله‌اش بالا می‌رود، دود نیز به هوا می‌رود.

هوش مصنوعی: به او گفتم که تو همانند خزانه‌دار گنجی هستی که هم می‌توانی در آتش عشق بسوزی و هم لذت سکوت و ساز را تجربه کنی.

هوش مصنوعی: بگو این لحن و صدایی که می‌شنوم را از کجا یاد گرفته‌ای؟ که تو باعث شدی شادابیم به یکباره از بین برود.

هوش مصنوعی: گفتار تو چه ویژگی خاصی دارد؟ راز و رمز کارهایت در پس پرده چیست؟

هوش مصنوعی: آن که با نغمه‌های دلنوازش آتش به جان می‌زند، جانش تأثیر بیشتری از جان دیگران دارد.

هوش مصنوعی: تو مانند یک تکه چوب هستی، صدایت چنان زنگینی دارد که از آتش به اندازه کافی گرما می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من در تلاشم که اگر در وجود تو درد و رنجی وجود داشت، تا به حال از تو دور نمی‌شد.

هوش مصنوعی: تو از حال و وضعیت خود بی‌خبر هستی و به همین دلیل این‌گونه با آرامش و بی‌خیالی زندگی می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر چیزی نداری که با صدای خود بخواهی، پس نباید آرزو کنی؛ زیرا اگر کسی چیزی نمی‌گوید، تو هم نگو.

هوش مصنوعی: به من گفت که عود شادی وجودش را نشان می‌دهد، اما من از چیزی که گفتی هیچ اطلاعی ندارم.

هوش مصنوعی: روز اولی که مرا خلق کردند، در دل من شوری و شادی خاصی ایجاد کردند.

هوش مصنوعی: آن حسی که از من نشأت می‌گیرد، مرا به عمق بی‌خودی وا می‌دارد و درهای جدیدی را به رویم می‌گشاید.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم این بدن من چرا و به چه هدفی ساخته شده است و این تلاش برای ساخت آن از چه چیزی نشأت گرفته است.

هوش مصنوعی: این ناله و فریاد من ناشی از خودم نیست، بلکه از استاد و معلم من سرچشمه می‌گیرد که حرکات و کارهای من را شکل داده است.

هوش مصنوعی: این ناله‌های غم‌انگیز را به من نسبت نده، بلکه آنها را به استاد من تقدیم کن و به او احترام بگذار.

هوش مصنوعی: در این محفل، تنها من نیستم که به چنین حسی دچار شده‌ام، بلکه هر کسی که در اینجا حضور دارد، تحت تأثیر این حالت از خود بی‌خودی قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: کسی که مانند من غافل است، از وضعیت خود بی‌خبر است و نمی‌داند که کارهایش چه نتیجه‌ای خواهد داشت.

هوش مصنوعی: اما در آغاز، یک خالق وجود دارد که در هر کاری نقش‌آفرینی می‌کند.

هوش مصنوعی: ما در این جهان تنها ابزارهایی هستیم و نه سازنده‌ای. خود ما نشانه‌ای از هنر و صنعت هستیم.

هوش مصنوعی: به آوازخوان بگو که سازش را خوب تنظم کند تا حال تو را بهتر نشان دهد.

هوش مصنوعی: بزن تا با صدای بلند بگوید که ماهیت چیست و ویژگی‌ها چگونه‌اند.

هوش مصنوعی: ظهور حقیقت را از بیان مجازی آن نگو، زیرا فاش کردن رازها نشان از فضولی دارد.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که به خاطر عشق و ارادتش به پیر مغان، سرمست و شاداب شده است.

هوش مصنوعی: او از شدت مستی نمی‌داند که نوشنده‌اش کیست و جامش چه نام دارد.