فضولی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نگشاد بپرسش من آن دلبر لب</p></div>
<div class="m2"><p>کام دل من نداد آن شکر لب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مقصود نشد میسر از دولت وصل</p></div>
<div class="m2"><p>وز شوق رسید دل بجان جان بر لب</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶

نگشاد بپرسش من آن دلبر لب
کام دل من نداد آن شکر لب
مقصود نشد میسر از دولت وصل
وز شوق رسید دل بجان جان بر لب

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساسات عاشقانه شاعر هستند. شاعر از معشوق خود می‌پرسد و از او می‌خواهد که کام دلش را با لبان شیرینش برآورده کند. اما به نظر می‌رسد که عشق و وصال برای او دشوار است و دل شاعر از شوق به معشوق به تنگ آمده است. در کل، ابیات نشان‌دهنده‌ی longing و حسرت شاعر نسبت به معشوق است.

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: دلبر من به پرسش‌های من پاسخ نداد و کام دل من را با لب‌های شیرینش پر نکرد.

نگشاد بپرسش من آن دلبر لب

کام دل من نداد آن شکر لب

هوش مصنوعی: نمی‌توان به هدف نرسید و به وصل محبوب دست یافت، در حالی که دل به شدت از شوق لبریز باشد و جان بر لب رسیده باشد.

مقصود نشد میسر از دولت وصل

وز شوق رسید دل بجان جان بر لب

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده