هوش مصنوعی: غم تو در دل من جا گرفته است. اگر روزی از دل من بیرون برود،‌ای کاش. و اگر همچنان این وضعیت دل من ادامه یابد، چه خواهد شد؟ ای خدا.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم شبی را در کنار محبوبم به توافق و قرار برسانم، چون عذاب عدم آرامش در روز به من آسیب می‌زند، ای کاش.

هوش مصنوعی: من جز از زیبایی محبوبم نخواهم کاری و تنها کارم گریه و خون ریختن است. این دل به من آموخت که چگونه خون گریه کنم. ای کاش!

هوش مصنوعی: به من گفتی که دل تو روزی شاد خواهد شد، اما من دیگر صبری ندارم. اگر قرار است این شادی برای تو اتفاق بیفتد، کاش همین حالا بیفتد.

هوش مصنوعی: آسمان تا چه زمانی با بدبختی و ناملایمات زندگی‌ام را تلخ می‌کند؟ آرزوی من چه زمانی محقق خواهد شد؟ ای کاش از آن لب‌های شیرین، چیزی به من برسد.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم که رقیبم به خاطر من ناراحت و دلشکسته شود. اگر او می‌خواهد، بگذار دل من غمگین شود. خداوندا!

هوش مصنوعی: کسانی که مشکلی ندارند، نمی‌دانند که درد دل چیست. اما من که دردم را احساس می‌کنم، با این احساس، شوق و ذوق بیشتری پیدا می‌کنم. آفرینش این درد برایم عزیز است.