فضولی » دیوان اشعار فارسی » غزلیات » شمارهٔ ۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هست می گویند خالی آن غدار آل را</p></div>
<div class="m2"><p>چشم کی برداشتم ز ابرو که بینم خال را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چشم بگشادی ندیدم مرغ دل را جای خود</p></div>
<div class="m2"><p>غالبا شد صید آن شبها ز مشکین بال را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ای بهر نوک مژه برده دلی در خواب او</p></div>
<div class="m2"><p>جمع کن یک لحظه دلهای پریشان حال را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>هفته شد دیدن آن مه نشد روزی مرا</p></div>
<div class="m2"><p>آه اگر زین گونه در غم بگذرانم سال را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>گفتمش با قد خم زان خال دور افتاده ام</p></div>
<div class="m2"><p>گفت با کی نیست گر نقطه نباشد دال را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>با تو خوش حالیم در دشت جنون ای دود آه</p></div>
<div class="m2"><p>کم مفرما از سر ما سایه اقبال را</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>می جهد چشم فضولی وین ز موج اشک نیست</p></div>
<div class="m2"><p>غالبا می‌بینم آن رخسار فرخ‌فال را</p></div></div>

شمارهٔ ۵۰

هست می گویند خالی آن غدار آل را
چشم کی برداشتم ز ابرو که بینم خال را
چشم بگشادی ندیدم مرغ دل را جای خود
غالبا شد صید آن شبها ز مشکین بال را
ای بهر نوک مژه برده دلی در خواب او
جمع کن یک لحظه دلهای پریشان حال را
هفته شد دیدن آن مه نشد روزی مرا
آه اگر زین گونه در غم بگذرانم سال را
گفتمش با قد خم زان خال دور افتاده ام
گفت با کی نیست گر نقطه نباشد دال را
با تو خوش حالیم در دشت جنون ای دود آه
کم مفرما از سر ما سایه اقبال را
می جهد چشم فضولی وین ز موج اشک نیست
غالبا می بینم آن رخسار فرخ فال را

شمارهٔ ۴۸

شمارهٔ ۴۹

هست می گویند خالی آن غدار آل را

چشم کی برداشتم ز ابرو که بینم خال را

چشم بگشادی ندیدم مرغ دل را جای خود

غالبا شد صید آن شبها ز مشکین بال را

ای بهر نوک مژه برده دلی در خواب او

جمع کن یک لحظه دلهای پریشان حال را

هفته شد دیدن آن مه نشد روزی مرا

آه اگر زین گونه در غم بگذرانم سال را

گفتمش با قد خم زان خال دور افتاده ام

گفت با کی نیست گر نقطه نباشد دال را

با تو خوش حالیم در دشت جنون ای دود آه

کم مفرما از سر ما سایه اقبال را

می جهد چشم فضولی وین ز موج اشک نیست

غالبا می‌بینم آن رخسار فرخ‌فال را

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات