هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که از آتش دل خود ناراحت و نگرانم، دل من پر از آتش است و چشمانم پر از اشک.

هوش مصنوعی: من مسیر نگاه کردن به دیگران را بسته‌ام و در این شب دوری، به تو فکر نکن که در چشم‌هایم خواب تو را دارم.

هوش مصنوعی: دلم به خاطر بی‌عدالتی‌هایی که از سوی معشوقان می‌بینم شکسته و از این وضعیت ناراحت هستم، اما از اینکه در روز قیامت مورد سوال قرار می‌گیرم، ترسی ندارم.

هوش مصنوعی: مدار زمانه و مشکلات آن نمی‌تواند مرا بترساند، زیرا من از تغییرات زندگی هیچ نگرانی ندارم.

هوش مصنوعی: از سایه به دنبال آن معشوقی هستم که مانند رقیبی هزار درد و رنج به دل من می‌زند، من نیز از شدت عشق، همیشه تحت آفتاب و در معرض گرما و سوزش هستم.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم سینه‌ام را در مقابل بی‌درمانان بگشایم، وقتی که در دل خود، به یاد چشمانی که پشت نقابی پنهان شده‌اند، درد دارم؟

هوش مصنوعی: من از دیگران دوری می‌کنم و نمی‌خواهم از تنهایی خود رهایی پیدا کنم؛ بنابراین، از هیچ‌کس جز خودم انتظار کمک ندارم.