هوش مصنوعی: سینه‌ام به شدت پاره شده و از خون جاری‌اش، دل به تکه‌های کوچک تقسیم شده و از زخم‌ها بیرون میریزد.

هوش مصنوعی: هر قطره اشکی که از چشمانم می‌ریزد، به مانند شعله‌ای است که از آتش درونم زبانه می‌کشد و نشان‌دهندهٔ دردی است که در دل دارم.

هوش مصنوعی: من با یاد لعل تو بی‌قراری و دود دلم را آرام کردم؛ دفع بلا و آسیب را با جادوگری ممکن کردم.

هوش مصنوعی: تا کی باید آواره و بی‌هدف بگردم؟ عقل من به بیراهه رفته و دیوانگی می‌خواهد مرا به سمت خود بکشاند.

هوش مصنوعی: بدون زیبایی، دل من نمی‌تواند لحظه‌ای آرام بگیرد، در عشق هیچ کمبودی از بیستون وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای گردش روزگار، گویا تو به خاطر بدی‌هایی که به من می‌کنی، نمی‌توانی به کسی غیر از من رسیدگی کنی. به وضوح می‌بینم که میان مردم، من در حال ضعف و زبونی هستم.

هوش مصنوعی: از من نپرس حال دلم را، چون نمی‌توانم بیان کنم. خودت حال مرا با دیدن اشک‌هایی که بی‌وقفه می‌ریزد، درک کن.