هوش مصنوعی: من از ضربه‌ای که آن جوان زیبا بر من زد، نمی‌میرم؛ اگر سایه‌اش با تیزی دیگری بر من نمی‌افتاد.

هوش مصنوعی: از آن‌جایی که با دیدن تو ایمانم را از دست داده‌ام، وقتی دیگر منکر شوم، همانند روز قیامت، چشمانم حسابی گواهی خواهند داد.

هوش مصنوعی: تو پرده‌ را از چهره‌ات کنار زده‌ای و من از دیدنت غافل نیستم، اما آن قدر زیبایی که باید از تو دوری کنم و احتیاط کنم.

هوش مصنوعی: مانند شمعی هستم که به خاطر دوری از آن خورشید شب را تا صبح می‌سوزم. تعجبی نیست اگر پرندگان سحر به حال من ناله کنند.

هوش مصنوعی: چهره‌ات از من دور است، زیبایی‌ات را در دل بگذار، ای خدا، تا در آینه خودم را ببینم و سایه‌ام بر تو بیفتد.

هوش مصنوعی: ای طبیب، از درد دل و سوز جگر من هر لحظه شوق و ذوقم بیشتر می‌شود. دارویی به من بده که این سوز جگر را بیشتر کند.

هوش مصنوعی: در عشق و درد ناشی از آن، کسی مانند مجنون نمی‌تواند به من آسیب بزند. من از این احساسات و دلبستگی‌ها، بیشتر از آنچه که به من می‌رسد، تحت تأثیر قرار گرفته‌ام.