هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم نسبت به شمشاد به سرو بلند قد احساس کنم، وقتی که با حرف‌های انتقادی دیگران چه کنم؟

هوش مصنوعی: هر جا که باشم، دود آه من باعث رسوایی‌ام می‌شود و این نشانه را که بر من است، به‌راحتی نمی‌توان از بین برد.

هوش مصنوعی: در راه عشق، جز سرزنش چیزی ندارم و در این مسیر چگونه می‌توانم ادعای صبر و آرامش داشته باشم؟

هوش مصنوعی: در دل من خبری از پیر مغان و اهل دل هست. وقتی که حس من را انکار کنند و از کرامت دور شوم، چه باید بکنم؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به دشواری‌های روزهای جدایی و حزن و اندوهی که انسان‌ها در این ایام تجربه می‌کنند اشاره کرده است. او می‌پرسد چگونه می‌تواند این روزهای سخت را با روز قیامت مقایسه کند، در حالی که آن روزها بسیار دشوار و پرچالش هستند و به نظر می‌رسد بلای جدایی به راحتی از عهده محاسبه برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: در زندگی هیچ چیزی جز رنج و درد وجود ندارد، بنابراین نمی‌دانم چگونه باید در این دنیای پر از مشکلات و رنج، ماندگار شوم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه نصیحت می‌کنند و می‌گویند عشق را ترک کنم و عقل درست عمل کنم، اما من چگونه می‌توانم کاری را که بعداً مرا پشیمان کند، انجام دهم؟