هوش مصنوعی: من از سرمه‌ای که از خاک راه یار به دست می‌آید، می‌خواهم اما این را می‌خواهم که از چشم دیگران پنهان بماند.

هوش مصنوعی: چه زیبایی دارد که او هیچ از ظلم و ستم خود نسبت به من نمی‌کاهد، زیرا می‌داند که من همواره خواهان ظلم او هستم.

هوش مصنوعی: کسی در مورد درد و رنج من با او صحبت نمی‌کند، پس از ناله‌های دلbroken خود کمک می‌طلبم.

هوش مصنوعی: من دوست ندارم هیچ‌کس در خواب آن معشوق را ببیند، زیرا می‌خواهم که تمام شب کسی بیدار بماند و من درد دل کنم.

هوش مصنوعی: مرگ از ترس شرم به سراغ من نمی‌آید، چون می‌داند که من برای درد دل خودم به درمان نیاز دارم.

هوش مصنوعی: با آرزوی اینکه بر آرزوی غیرممکنم بخندد، می‌خواهم دل را از آن لعاب شیرین شکرین به گریه درآورم.

هوش مصنوعی: فضولی تحت تأثیر غم زلف معشوقش قرار دارد و او می‌خواهد این غم و گرهی که در دلش ایجاد شده را باز کند و از زیبایی‌های او بهره‌مند شود.