هوش مصنوعی: غم تو در روزهای تنهایی‌ام مثل یاری است که شب‌ها همراهم باشد و درد و ناله‌ام را بشنود.

هوش مصنوعی: منبع شادی و خوشی من، خاطراتی است که در روزهای غم و دل‌نگرانی به یاد می‌آورم.

هوش مصنوعی: من چه نیاز به محدودیت‌های دیگری دارم؟ دل من به زلف محبوبم دچار عشق و وابستگی است.

هوش مصنوعی: تخت و جایگاه سلامت و آرامش، مناسب من نیست؛ من جایم در خیابان خمار و شیدایی است.

هوش مصنوعی: من به هیچ کاری در این دنیا نیازی ندارم؛ باید از کارهای دنیایی دست بکشم.

هوش مصنوعی: نیازی به قاتل بودن با شمشیر ندارم، فقط یک نگاه از آن چشمان خشمگین کافی است تا جانم را بگیرد.

هوش مصنوعی: علاقه‌مندی به چیزهای دنیا برای من به اندازه‌ی لذت دیدار کافی است.