هوش مصنوعی: دل درون سینه، با شوق و درد تو را در خود پرورش می‌دهد و از این عشق و احساس خوشی می‌یابد. هر لحظه از آن عشق زنده و سرشار است.

هوش مصنوعی: نهایتاً مشخص شد که هدف این جسم ناتوان که فقط استخوان را پرورش می‌دهد، فراهم کردن سکونت و آرامش برای تو بوده است.

هوش مصنوعی: اشک‌های من به رنگ لاله است و از چشمم جاری می‌شود. این زیبایی مانند لعل (یاقوت) است که در معدن پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که چشم من به خط او نمی‌افتد، سرشار از درد و اندوه می‌شود و به‌طور طبیعی به‌سوی زندگی و شادابی می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر قامت تو به اندازه‌ای نباشد، پس چگونه می‌توانی در این دنیا مثل نهالی که در بهشت پرورش می‌یابد، رشد کنی؟

هوش مصنوعی: اگر نعمت‌های دنیا به کسی نادان برسد، عجیب نیست؛ چون مثل کودکانی می‌مانند که از محبت و نوازش زنان بهره‌مند می‌شوند.

هوش مصنوعی: چشم و دل انسان باعث کنجکاوی و فضولی می‌شوند و این احساس، رنج و درد دشمنانش را به تصویر می‌کشد. نگاه کن چقدر به خوبی این احساس را پرورش می‌دهد.