هوش مصنوعی: تا زمانی که به عشق چهره تو فکر نکرده بودم، قلبم نمی‌سوزد و حالتی نداشت، چشمم هم اشکی نداشت.

هوش مصنوعی: در روزی که عشق تو به من دست زد، جز حس بی‌وجودی، چیزی در دل و جانم نبود.

هوش مصنوعی: در روزی که عشق و آرزوی زیبایی و تضاد تو در دل من وجود داشت، دیگر هیچ چیز از جسم و ظاهر در این جهان اهمیت نداشت و همه چیز معنای خود را از دست داده بود.

هوش مصنوعی: از آغاز، من به تنهایی دچار درد شده‌ام و این درد، بیشتر از آن است که کسی دیگر بتواند آن را تحمل کند.

هوش مصنوعی: در زندگی‌ام تنها به عشق ورزی پرداخته‌ام و از آن فراتر نرفته‌ام. حال چگونه می‌توانم کاری بهتر از این برای خود تصور کنم؟

هوش مصنوعی: غمخانه‌ام هیچ وقت از شدت درد و غم پر از خون نشد، چون در برابر من، جمعیت زیادی از بلاها برای دیدنم در را نبسته‌اند.

هوش مصنوعی: قبل از این، هرگز حال کسی را که مدام درگیر دغدغه‌ها و دردهای عاشقانه باشد نمی‌دیدم؛ او غالباً غم و اندوهی از معشوق خود تحمل می‌کرد.