هوش مصنوعی: عکس قد او آینه را برید و از بین برد، او اشتباه کرد، زیرا خود را هدف تیر مصیبت دل ما قرار داد.

هوش مصنوعی: اشک‌های من که مانند آینه‌ای صاف هستند، به خاطر ناراحتی و غم عشق تو، باعث شده قد من خم شود. ای دریغا که عشق تو چقدر بار سنگینی بر دوشم گذاشته است.

هوش مصنوعی: فریاد می‌زنیم از اینکه سرنوشت برای ما مناسب نبود، چرا که ما جایی در قلب آن ماه ایجاد نکردیم، در حالی که او در دل ما جا دارد.

هوش مصنوعی: غم تو در دل من، مثل حالتی است که در شب جدایی ایجاد می‌شود؛ کاری که با غنچه در هنگام وزش نسیم صبح می‌شود.

هوش مصنوعی: تو گردی از دامن خود پاشیدی و من از درد و غم به حال خود می‌نگرم که چرا بخت من را از تو دور کرد.

هوش مصنوعی: خون چکیده و جگر سوخته، بدن خسته و دل آزرده است. نمی‌دانم از عشق تو چه بگویم و چه بلایی بر سرم آورده‌ای.

هوش مصنوعی: دل خود را از سجده کردن به ابروهای بتان برداشته‌ام و اکنون دچار حیرت و شگفتی هستم که چرا چنین اشتباهی کردم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که هیچ آبی از جایش حرکت نکند، در دل‌های پرآشوب که تیر تو را در خود جا داده‌اند، هیچ تحولی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: از آن روزی که تو دیگر از دستم رها شدی، من در چنگال غم و ناراحتی گرفتار ماندم و حتی به خودم نمی‌توانم برسما.