هوش مصنوعی: من از لبان تو به کلی قطع امید کرده‌ام و از آب حیات فاصله گرفته‌ام، چون غم‌های شبانه‌ات مانند تاریکی، حیات مرا گرفته است.

هوش مصنوعی: با رفتن تو، درد و غم مرا از صبر و ثبات دور کرد و دیگر نتوانستم به آن‌ها پایبند بمانم. حالا همگی این احساس‌ها به جای صبر و ثبات در دل من نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان انتظار داشت که ویژگی‌های محبت و وفاداری را از تو بخواهیم، زیرا نمی‌توان از کسی خواسته هایی را داشت که در ذات او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من آن‌قدر به زنجیر محبّت تو دچار نیستم که نتوانم به دنبال راهی برای نجات خودم باشم.

هوش مصنوعی: ما در تنگدستی به سر می‌بریم و تو در مقام سلطنتی، بنابراین جای تعجب نیست که اگر بر ما رحم کنی. از برکت زیبایی‌های تو، خیر و برکتی به ما خواهد رسید.

هوش مصنوعی: به قدری به ضعف من پرداخته شده که اگر درباره‌ام صحبت کنند، نمی‌توانم وجود خودم را اثبات کنم.

هوش مصنوعی: زمان آن رسیده است که از درد و غم رهایی یابم. چه مدت باید در غم بگذرانم در حالی که چهره یارم را نمی‌بینم؟