هوش مصنوعی: ای زلفِ پیچ خورده‌ای که با دقت و زیبایی، راهی برای جذب مردم ایجاد کرده‌ای، تو با هر پیچ و خم زلفت، دام‌هایی برای دل‌هایشان پهن کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر تو دلها را نربوده‌ای، پس چرا این‌قدر دل‌های ما لرزان، بی‌قرار و مضطرب‌اند؟

هوش مصنوعی: گاهی در کنار ماه، مانند زهره‌ی یک عقرب می‌درخشد و گاهی بر فراز گنج، مانند الیاف دانه‌ای پیچیده می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر تو چنان لطیف و باریک شدم که شبیه سوزن عیسی هستم، زیرا تو حتی از رشتهٔ بسیار نازک مریم هم باریک‌تر هستی.

هوش مصنوعی: دل می‌تواند شکار شود و به دام بیفتد، همچنین می‌تواند زیبایی‌های خاصی داشته باشد که آن را جذاب و دلکش می‌کند. دل‌ها به پیچیدگی و تنوع احساسات و روابط دچار می‌شوند و می‌توانند با چالش‌ها و گره‌های عاطفی مواجه شوند. در عین حال، دل‌ها توانایی تحمل و مقاومت را نیز دارند.

هوش مصنوعی: نیمی از بار زندگی را به دوش دوست خود می‌گذارم و نیمی دیگر را بر دوش محبوبم حمل می‌کنم؛ با زیبایی‌های سرو هم‌نشین می‌شوم و با لاله هم‌صحبت می‌گردم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به جز باد صبحگاهی به تو نزدیک نمی‌شود، که آن هم بوی تو را می‌گیرد و با هر لحظه از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی چهره محبوب اشاره شده است. هنگامی که او در برابر تو قرار دارد، می‌توانی از هر گونه آسیبی در امان باشی و از تمام دل‌نگرانی‌ها آزاد باشی.

هوش مصنوعی: خورشید به خاطر تو و تحت تاثیر زیبایی‌ات به زانو درآمده است، انگار که در دام دلربای یک پادشاه بزرگ گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: جمشید، پادشاه دوران ناصری، در روز عید بر جای خود نشسته بود و مخزن ثروت‌ها شامل دینار و درهم را به نمایش گذاشته بود.

هوش مصنوعی: آن پادشاه نیکوکار و بزرگ‌منش که بخشش‌هایش به دیگران کمک می‌کند و بر زندگی همه تأثیر مثبت می‌گذارد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، همیشه بر کشورهای زیر دستان خود تسلط داری، زیرا که در قلمرو سلطنت تو، حق مسلمی برقرار است.

هوش مصنوعی: بسیاری از جشن‌ها و روزهای خوشی به یاد تو شعر می‌سرایند، تا شادی و روشنی را به دل‌ها هدیه دهند.