هوش مصنوعی: آهی که من از دل خود کشیدم، حتی سنگ سخت را هم تحت تأثیر قرار داد. حالا ای خدا، چه تدبیری برای این دلِ عاشق بیندیشم؟

هوش مصنوعی: بیداری من را تو چه می‌دانی؟ ای کسی که خوابیده‌ای و هر شب به خاطر ندیدن ستاره‌ها حسرت می‌خوری، اما هرگز آنها را شمرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر محبوبم یک بار در کنار من بنشیند، می‌توانم به راحتی از جانم دست بکشم.

هوش مصنوعی: گفتم به نگهبان که از چشم او نالم، اما او به هیچ‌کس اهمیت نمی‌دهد و مست از شراب است.

هوش مصنوعی: ای گردن‌دار گیسوی تاب‌دار، حالتی در دل من به وجود آمده است که ناشی از تاب و پیچش بی‌پایان موهای توست.

هوش مصنوعی: عاشقان سرشار از عشق تو، حتی اگر کنار هم جمع شوند، اما دل‌های شکسته و آشفته آن‌ها از کجا قابل تعمیر است؟

هوش مصنوعی: ای سوار چالاک و تند، تو از احوال ما چه خبر داری؟ زیرا کسی که سوار است، از حال کسی که پیاده است بی‌خبر می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر با چشمان زیبایت از خانه بیرون بیایی، می‌توانی به راحتی یک شهر را تحت تاثیر قرار دهی و تسخیر کنی.

هوش مصنوعی: با لبخند و نگاهی به چشمانت، دیدی که چه نور و زیباییی در آنها نهفته است؛ این خود باعث شکرگزاری و رضایت من شده است.