هوش مصنوعی: تمام تلاش‌ها و خوبی‌هایم به خاطر این که دل خواجه را به درد آوردم، به باد رفته و تنها نتیجه‌اش رسوایی من شده است، چرا که او به دلیل بی‌گناهی من به خشم آمده است.

هوش مصنوعی: آه و ناله می‌کنم که از کوی محبوبم دور مانده‌ام، در حالی که در محبت او، مقام و قدرتی داشتم.

هوش مصنوعی: به خاطر بی‌گناه بودنم به دریای مشکلات و دردها انداخته‌ام. ای کاش روزی برسد که تو با ناز و دلربایی‌ات به سراغم بیایی و از من عذرخواهی کنی.

هوش مصنوعی: من می‌توانم بفهمم که در عشق تو دچار درد هستم، نه فقط از روی اشک‌های سرخ و چهره‌ی زرد و رنگ تیره‌ام.

هوش مصنوعی: چون از کشته‌شدگان عشق تو، شهادت می‌خواهند، تنها گواه من که می‌تواند در این زمینه صحبت کند، خود من هستم و هیچ کس دیگری نیست.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که به من کمک می‌کند، تیغ است و از تو می‌پرسم آیا در دل تو برای بی‌پناهی من رحم و شفقتی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: در صبح زود، زمانی که تو به خانه من آمدی و به شدت شاد و سرخوش بودی، دیگر نباید بگویی که دم صبح تاثیر اشک‌ها و غم‌های من را نداشتی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خون نیکوکاران بر زمین نریزد، دلبر دلیر من به خون دلیران دچار نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به من بگوید که مشکل و فتنه‌ای به وجود آمده، این فقط به خاطر کج‌کلاه بودن من است و در واقع من خود عامل ایجاد آن فتنه هستم.