هوش مصنوعی: من به خاطر شدت شوق نمی‌دانم که تو هستی، و تو به خاطر غرور زیبایی‌ات نمی‌فهمی که من چه کسی هستم.

هوش مصنوعی: اگر چشمم را به خاطر عتابی از ناخن بردارند، باز هم اگر بخواهم، می‌توانم از زیبایی تو چشم بگردانم.

هوش مصنوعی: من از بهشت عالی گذشتم و دستانم را به نشانهٔ احترام بلند کردم، چرا که به خاک آستان تو پناه بردم و در آنجا سکونت گزیدم.

هوش مصنوعی: به حرف‌های من توجه نکن جز صداهای دل‌انگیز و سوزناک، زیرا که من پرورش‌دهنده‌ی پرندگان گل‌های بهشتی هستم.

هوش مصنوعی: قمری که در باغ عشق من گشته، بخت، زلف‌های بلند و قامت راست این سروها را بر گردنم قرار داده است.

هوش مصنوعی: قوای عشق و محبت من باعث شده که همچون شاهینی، بر فراز دست‌های شاهان پرواز کنم و در جایگاهی بلند و خاص قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: وقتی عشق به من آسیب زد و من را رنجاند، گل‌های اشک از چشمانم فروریختند و دامنم پر شد از غم و اندوه.

هوش مصنوعی: شاید این چنین باشد که وقتی سر به پاهای دوست نهاده‌ام و ارادت کرده‌ام، آماده‌ام که به خاطر این عشق، ملامت و سرزنش یک شهر دشمن را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: محبت و عشق چنان عمیق و پایدار است که گویی مانند روحی در وجود من نفوذ کرده و از دل و جانم جدا نمی‌شود، هرگز نمی‌توانم آن را از خود دور کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که نگاه من به زیبایی او افتاد، گویی خورشید نورش را از چشمان درخشان من گرفته است.