هوش مصنوعی: وقتی که موهای تو به هم ریخته است، من خیال و تصوری در سر دارم که نه تنها عجیب و غریب است، بلکه بسیار دور از واقعیت است.

هوش مصنوعی: تو چهره‌ای زیبا و افسونگر داری و موهای شلوغ و پریشان. من نیز با شوق و آشفتگی از عشق تو، حال و روزم به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: برای لذت بردن از زندگی، اگرچه ممکن است در مشکلات و سختی‌ها باشیم، در فصل بهار با نوشیدن از جام، هیچ گونه کسالت و ناراحتی از تو ندارم.

هوش مصنوعی: موهایم به اندازه‌ای تیز و برنده شده‌اند که مانند شمشیر به نظر می‌رسند و قفسه سینه‌ام به شدت فشرده شده، در برابر ارتش غم و اندوه او، نبردی عجیب و جالب را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که دردی کشیدم و به خاطر آن ممکن است از کارهای غیرمتعارف کمک بگیرم، اما نباید بر من خرده بگیری، زیرا از مقدر الهی بهره‌ای درست و حلال هستم.

هوش مصنوعی: ترس آن دارم که به خانه آن پرنده زرین نرسم، زیرا همچنان که بال و پر دارم، ممکن است نتوانم به آن جا برسیم.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی چه کسی از حال دل مرغی که در باغچه است باخبر است؟ من کسی هستم که به خاطر آرزوی نان، حتی به دانهٔ بی‌مقدار هم دلخوشم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم در دنیای جهنم زندگی کنم و از نعمت‌های آن بهره‌مند شوم، فقط به خاطر خواستن سایه درخت طوبی خواهد بود؛ در حالی که در دل خود، جوانه‌ای تازه و امیدی نو دارم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پاسخی از معشوق نشنیدم، از در او پا بیرون نمی‌گذارم. به راستی ببینید که من چه سوال عجیبی دارم.

هوش مصنوعی: شاید مردم شهر از من چشم بپوشند، زیرا من به خاطر عشق و آرزوی وصالی که به معشوق دارم، به نوعی از زیبایی و لطافت برخوردارم.

هوش مصنوعی: خدای را شکر می‌کنم که در میان جمعیت کودکان، امروز در خیابان جنون، مقام و شکوهی دارم.

هوش مصنوعی: اگر غزلم آرامش جهانی را به همراه داشته باشد، تعجبی ندارد که من عاشقانه‌ای مثل غزالی دارم که سرش را از حوصله عشق دور کرده است.

هوش مصنوعی: از این به بعد، با خیال راحت زندگی می‌کنم، زیرا با هر دو دنیا (مادی و معنوی) معانی و سخن‌هایی دارم.