هوش مصنوعی: من آرزوی یک بوسه از دهانت را دارم و ای کاش می‌توانستم با همه‌ی حسرت‌هایم، به هیچ چیزی راضی باشم.

هوش مصنوعی: تو از افرادی هستی که در دوستی و عهد، پایبند نیستی، اما من از میان عاشقان هستم که پیوند و ارتباطم بسیار محکم و استوار است.

هوش مصنوعی: از هر جا که هستی، دور شو؛ روزگار مرا به خاطر این گناه رها کرده که در گردن تو زنجیری نینداختم.

هوش مصنوعی: شور و شوق تو در تمام وجودم احساس می‌شود و عشق تو در هر یک از بندها و اعضای بدنم پژواک دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو به من ظلم کنی چگونه می‌توانم این ظلم را قبول نکنم، و اگر تو به من درد و رنج برسانی چگونه می‌توانم آن را نپسندم؟

هوش مصنوعی: پدر به فرزندش عشق می‌ورزد، اما من از وابستگی به تو، برادرم تبدیل به دشمن شده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که زمانه بر تو سخت می‌گذرد و چادر زندگی‌ات برپا نیست، نمی‌دانی که من چطور از آنجا دور شدم و خود را از آن وضعیت نجات دادم.

هوش مصنوعی: مدتی است که در مسیر انتظار و ناامیدی نشسته‌ام؛ چرا که به خاطر بی‌توجهی دیگران، مدتی است که تحت فشار و دشواری قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: دوستان در مهمانی مشغول لذت‌بردن از پسته هستند، اما دل من به خاطر پستۀ شیرین و لبخند آن، دچار شکست و غم شده است.

هوش مصنوعی: به گریه به طرف مقابل گفتم که از آن پسته، فقط یک یا دو بوسه به من بدهد، اما او با خنده پاسخ داد که مگس چگونه می‌تواند بر روی قند بنشیند.

هوش مصنوعی: دیروز با نوشیدن باده، یکی از روحانیون به من هشدار داد که از کارهای اشتباه خود برگردم. او به من گفت که اگر معشوقان من به سوگندهای من بی‌اعتنایی کنند و عهد را بشکنند، باز هم من به وعده‌هایم پایبند خواهم ماند.

هوش مصنوعی: هر جا که کسی در چنگال سختی و مشکلات بود، من توانستم او را نجات دهم، اما خودم هنوز در زنجیر و بند زلف او گرفتار مانده‌ام.

هوش مصنوعی: این بیت به ستایش ناصرالدین شاه اشاره دارد و می‌گوید که او در شرافت و بزرگی به حدی است که هیچ دوره‌ای مانند او وجود نداشته و آفتابی چون او دیده نشده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز نور زندگی نیست که همیشه از شراب و عشق نصیحت می‌کند و ملامت را سزاوار نیست.