هوش مصنوعی: وقتی که شمشیر تو به قصد جان می‌آید، بار سنگینی را که در دوش محبوب است، سنگین‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم‌های بیمار تو را تحسین می‌کنم، زیرا با دل‌سوزان و عاشقان، در ناتوانی‌ات خود را قوی و قدرتمند نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: من خدمتگزار کسی هستم که با نگاهش می‌تواند حال و روز خود را به طرز دلنشینی بیان کند، حتی زمانی که کلامی در زبان ندارد.

هوش مصنوعی: در باغ او حالت خاصی دارم که هر صبح بلبل خواننده‌ای با من گفتگو می‌کند.

هوش مصنوعی: شایسته نیست که مرغی بی‌پناه از این که او را به باغی برده‌اند که گل‌هایش را باغبان می‌چینند، ناله و شکایت کند.

هوش مصنوعی: من چه جایگاهی دارم که در مهمانی آن پادشاه زیبایی که جوجه‌تیغی با باز بر برگی یکسان بنشیند!

هوش مصنوعی: اگر نسیم صبحگاهی در گلزار او مسیر صدای مرا پیدا نکرده است، پس چرا همچنان مانند آتش‌فشان شعله‌ور می‌شود؟

هوش مصنوعی: ای ساقی، باده‌ای به ما بده تا رنگ زیبای گنبد نیلوفری ما را به طلایی تبدیل کند.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال آرامش و امنیت هستی، در خانه‌ی شراب‌خواری فرود آوید؛ زیرا نوشیدن شراب می‌تواند بلاهای آسمانی را دور کند.

هوش مصنوعی: یک مسافر که به دور از وطن است، به دنبال نشانی از مقصدش می‌گردد و در کوچه‌هایی که نام و نشانی ندارند، سفر می‌کند.

هوش مصنوعی: عاشق واقعی که به عشق خود پایبند است، برای رسیدن به معشوق و تحقق آرزویش، حتی جان خود را بدون شک فدای او می‌کند.