هوش مصنوعی: ای کاش ساقی با لبان زیبایش می را در جام من بریزد و تا صبح، دور چرخ مینا حال خوشی به من بدهد.

هوش مصنوعی: اگر قرار باشد که در بهشت هم با نادانان زندگی کنم، کاش خداوند مرا در دوزخ به تنهايی قرار دهد.

هوش مصنوعی: باید آتش سوزان‌تری از حسرت وجود داشته باشد تا بتواند سردی و بی‌حسی آرزوهای ناشیانه‌ام را درمان کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که برای از دست دادن و دردهایم اشک‌های رنگی نریزیم، چگونه می‌توانم امیدوار باشم که خوشبختی و کامیابی به من نزدیک شود؟

هوش مصنوعی: من آماده‌ام با تمام وجودم در برابر دشواری‌ها ایستادگی کنم، حتی اگر برای رسیدن به اهدافم به شجاعت و قدرت زیادی نیاز داشته باشم، به شرطی که مقدر من به من یاری دهد و مرا در این راه همراهی کند.

هوش مصنوعی: اگر آفتاب از آسمان بر روی بام من بتابد، و اگر ماه نیز با این درخشش خود به یاد من باشد، چه زیبا خواهد بود.

هوش مصنوعی: با تصور چهره و موهای او، در نور و تیرگی غرق شدم. چه کسی هست که بتواند به من نگاه کند و صبح و شامم را پر کند؟

هوش مصنوعی: من شخصی را دیدم که به قدری بلندبالا و باوقار است که گویی منتظر است روز قیامت فرا برسد تا ظهور و حضور او را ببیند.

هوش مصنوعی: اگر قدم من به آن درگاه بلند برسد، آسمان سیرگاه آن را زیر پای من قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر کسی که خود را بنده من می‌داند، مرا سلطان عشق بنامد، هرچه مقام‌ها و سلطنت‌ها هستند، از این جایگاه، بنده من می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر نام من به عنوان درویشی بر زبان آن شاه حسن بیفتد، هر خطیبی در منبر نام مرا ذکر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی کلماتم ارزشمندتر شدم و بله، باید یک پادشاه باشد که به ستایش سخنان من بپردازد.

هوش مصنوعی: ناصرالدین شاه می‌گوید که برای برقراری نظم و انضباط در کشور، باید ستارگان و بزرگان لشکرش به او احترام بگذارند و از او اطاعت کنند.

هوش مصنوعی: دیگر از سمت شرق، نوری مانند تابش آفتاب نمی‌تابد، اگر نگاهش به زیبایی و شکوه ماه کامل من بیفتد.