هوش مصنوعی: در تاریکی شب، هم در مکان مقدس و هم در دیری که برای عبادت نیست، تو را دیدم. وقتی نگاه کردم، متوجه شدم که در همه جا حضور داری.

هوش مصنوعی: سینه‌ام را پر از شور و شعف کردم، خانه‌ام را رها کرده‌ام و چشمانم را به خودت دوخته‌ام، تو را به عنوان تجلی خداوند می‌بینم.

هوش مصنوعی: وقتی که دل را به مرگ سپردم، تو عمری بی‌پایان به من بخشیدی. زمانی که در میان درد‌ها و رنج‌ها بودم، تو را تنها به عنوان درمان خود دیدم.

هوش مصنوعی: من از شدت تشنگی مثل خاکی که به باد رفته، به آتش افتاده‌ام. ولی تو را مثل نجات‌دهنده‌ای می‌بینم که آب زندگی را نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: من صدای عنبرفروش را شنیدم و از زیبایی لب‌هایت، که همچون پیمانه‌ای دلربا است، محو شدم.

هوش مصنوعی: من بنده‌ای نافرمان هستم، اما تو به عنوان مهربان و دلسوزی، از من صرف‌نظر کرده‌ای و به جای تنبیه، با بخشش و عطا، مرا شگفت‌زده کرده‌ای.

هوش مصنوعی: چشمی مانند تو را که مانند غزالی زیباست، ندیدم. من تو را هم در دیار ختن و هم در سرزمین ختا دیدم.