فیض کاشانیشمارهٔ ۴۹
اگر آن نائب رحمان ز درم باز آید
عمر بگذشته به پیرانه سرم باز آید
دارم امید خدایا که کنی تأخیری
در اجل تا به سرم تاج سرم باز آید
گر نثار قدم مهدی هادی نکنم
جوهر جان به چه کار دگرم باز آید
آن که فرق سر من خاک کف پایش باد
پادشاهی بکنم گر به سرم باز آید
کوس نو دولتی از بام سعادت بزنم
گر ببینم که شه دین ز درم باز آید
می‌روم در طلبش کوی به کو دشت به دشت
شخصم ار باز نیاید خبرم باز آید
فیض نومید مشو در غم هجران و منال
شاید ار بشنود آه سحرم باز آید
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
منبع اولیه: سید صادق هاشمی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
اگر آن نائب رحمان ز درم باز آید
عمر بگذشته به پیرانه سرم باز آید
هوش مصنوعی: اگر آن نماینده الهی از در وارد شود، عمر سپری شده‌ام به دوران پیری برمی‌گردد.
دارم امید خدایا که کنی تأخیری
در اجل تا به سرم تاج سرم باز آید
هوش مصنوعی: دارم از تو امید، خداوندا که فرصت بیشتری بدهی تا دوباره زیبایی و شکوه تاج سرم را ببینم.
گر نثار قدم مهدی هادی نکنم
جوهر جان به چه کار دگرم باز آید
هوش مصنوعی: اگر برای قدم‌های امام مهدی فدای نشوم، جوهر جانم چه فایده‌ای دیگر خواهد داشت تا دوباره به من بازگردد؟
آن که فرق سر من خاک کف پایش باد
پادشاهی بکنم گر به سرم باز آید
هوش مصنوعی: من با کمال افتخار و احترام، هر کاری را برای کسی که در عین عظمت و بزرگی‌اش، تواضعش را حفظ کرده و خاک پای دیگران است، انجام می‌دهم. حتی اگر به من ظلم هم شود، باز هم به خاطر این بزرگی، آماده‌ام تا خدمت کنم.
کوس نو دولتی از بام سعادت بزنم
گر ببینم که شه دین ز درم باز آید
هوش مصنوعی: اگر ببینم که پیشوای دین از در خانه‌ام خارج شود، با شادی و سرور بزرگی به صدا درمی‌آورم و جشن می‌گیرم.
می‌روم در طلبش کوی به کو دشت به دشت
شخصم ار باز نیاید خبرم باز آید
هوش مصنوعی: به دنبال او می‌روم، از کوچه‌ای به کوچه‌ای دیگر و از دشت به دشت. اگر خبری از من نشود، حداقل خبرش به من خواهد رسید.
فیض نومید مشو در غم هجران و منال
شاید ار بشنود آه سحرم باز آید
هوش مصنوعی: در ناامیدی از فیض و نعمت، غم جدایی را فراموش نکن، ممکن است اگر صدای آه و ناله‌ات را بشنود، دوباره به سراغت بیاید.
حاشیه ها
1401/02/21 23:05
مهدی خسروی
شعر ناب و باصفایی از فیض کاشانی در مدح حضرت صاحب الزمان عج الله تعالی فرجه. این شعر آنطور که پیداست با بهره جستن از غزل معروف حافظ (اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید) سروده شده که بنا به احتمال زیاد در ایام هجرت شاه شجاع از شیراز توسط حافظ سروده شده.