هوش مصنوعی: تو چه می‌دانی از حال و هوای خوش مستان و شوری که در دل می‌پرستان وجود دارد؟

هوش مصنوعی: در عشق مانند یک قطره در دریا غرق شو، زیرا تو نمی‌دانی که یک قطره از اقیانوس چقدر ارزشمند است.

هوش مصنوعی: از آن لب‌های تو سخن‌هایی به گوش می‌رسد، اما تو نمی‌دانی که آن چشمهٔ زندگی (جان) چیست.

هوش مصنوعی: تو که هیچ شناخت و دانشی از عرفان نداری، چگونه می‌توانی رازهای اهل معرفت را درک کنی؟

هوش مصنوعی: تو با دربانان آشنا نیستی، پس چگونه می‌توانی از لطف و خشم سلطان خبر داشته باشی؟

هوش مصنوعی: تو از درد جدایی محبوبت هیچ نمی‌دانی، پس چگونه می‌دانی که لذت نزدیکی و وصال او چه اندازه ارزشمند است؟

هوش مصنوعی: وقتی صبح وطن را فراموش کرده‌ای، چگونه می‌توانی غم شب‌های غریبی را درک کنی؟

هوش مصنوعی: اگر در دل تو از عشق شوق و حرارتی وجود ندارد، پس چگونه می‌توانی آتش‌های جانوران را درک کنی؟

هوش مصنوعی: اگر سنگی بر کنار جوی افتاده باشد، تو چگونه می‌توانی ارزش آب پنهان را در آن جو بفهمی؟

هوش مصنوعی: غیر از لذت‌های جسمی، هیچ لذتی نداری. حال و احوال عالم روح را چه می‌دانید؟

هوش مصنوعی: اگر از بادهٔ عشق، درد و صفای واقعی را نچشیده‌ای، نمی‌دانی که نوشندگان واقعی چه لذتی را تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: آیا تا به حال نامی از عشق و عاشقی شنیده‌ای؟ تو چه می‌دانی درباره‌ی هیجان و شوق عاشقان؟

هوش مصنوعی: اگر از دردهای ظاهری و سطحی آگاه نباشی، چگونه می‌توانی عمق دردهای درونی را درک کنی؟ چگونه می‌توانی لذت و زیبایی دردهای پنهان را بشناسی؟

هوش مصنوعی: تو که خودت نور و روشنایی را تجربه نکرده‌ای، چطور می‌خواهی بفهمی چه معنایی دارد که خورشید در آسمان می‌تابد؟

هوش مصنوعی: دل از دستت می‌رود ای معشوق زیبا، اما تو که خود نقاشی، چه می‌دانی از حال نقاشان؟

هوش مصنوعی: سرت پر از احساس و هیجان است، اما نمی‌دانی چقدر این دهان تو می‌تواند مانند نمکدان غنی و ارزشمند باشد.

هوش مصنوعی: اگر از این مرحله عبور نکنی، نمی‌دانی آن چیست و اگر از مرحله قبل هم عبور نکرده باشی، نمی‌دانی آن چیست.

هوش مصنوعی: غیر از درد، هیچ‌چیز نمی‌تواند تو را درمان کند، اما تو چه می‌دانی که درمان چیست وقتی به درد نمی‌رسی؟

هوش مصنوعی: آیا تا به حال از آن دهان سخنی نشنیده‌ای؟ ای فیض، تو چگونه می‌توانی شور و شوق جشن شکرگزاری را درک کنی؟