هوش مصنوعی: این چه ماجرای عجیبی است که تو در ذهن خود به راه انداخته‌ای؟ تو همه جا را به آتش کشیده‌ای و زندگی مرا ویران کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو به من می‌آیی و از زیبایی و درخشش ناز تو، از سر تا پای من به آتش شوق و محبت فرو رفته‌ای.

هوش مصنوعی: ای پادشاه زیبایی که با فضل و مهربانی، دل‌ها و جان‌ها را به تسخیر خود درآورده‌ای و مانند یک سپاه و لشگر در قلب‌های مردم جا گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: عجب نیست اگر خاکستر بدنم به باد برود، زیرا آتشی در دل و جانم شعله‌ور شده است.

هوش مصنوعی: هرچند تو باعث سوختن من شدی و آتش بی‌رحمی را به جانم انداختی، اما تو انگار که سمندری جاویدان شده‌ای که از این آتش نمی‌سوزد.

هوش مصنوعی: گفتم که دیگر بر دلم آسیب نرسانی، اما الان می‌بینم که باز هم شور و هیجان از سر گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: تنها دل من نیست که گرفتار عشق تو شده، بلکه دل‌های بسیاری در جهان تحت تسلط تو هستند و به عشق تو اسیر شده‌اند.

هوش مصنوعی: ای عشق، بر تخت سلطنت وجودم تکیه کن و در قلب و جانم جا بگیر که تمام وجودم را به تسخیر خود درآورده‌ای.

هوش مصنوعی: از عشق نمی‌توان بهره‌ای گرفت، تو با محبت و دوستی‌ات قوی و استوار باش، چون که در آغوش تو قرار دارم.

هوش مصنوعی: نزدیکی به عشق، بهترین و نزدیک‌ترین راه است. عارفان و زاهدان، چرا از این راه دوری می‌کنید و به مسیر دیگری می‌روید؟