هوش مصنوعی: هر کسی که از هوش و نبوغ برخوردار است، باید تمام تلاش و کوشش خود را صرف یادگیری و علم‌آموزی کند و نباید به چیز دیگری مشغول شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که دارای فهم و عقل باشد، باید در مسیر دین گام بردارد و در هر لحظه به اندازه صد مرحله پیشرفت کند.

هوش مصنوعی: اگر فهم روشنی داری و طبع تو همواره درست است، نیرنگ خود را در مسیر دنیا به کار بگیر و حرکت کن.

هوش مصنوعی: صرف کردن عمر برای دنیا جایز نیست، زیرا دنیا در نظر عارفان چیزی بیشتر از زباله‌ای در کثافت نیست.

هوش مصنوعی: بیشتر کسانی که به عوالم معنوی و عرفانی فکر می‌کنند، در این راه ناتوان هستند؛ اما در چنگال تاریکی، مشعل نورانی وجود ندارد که راه را روشن کند.

هوش مصنوعی: هر کس در پی آرزوهایش، با تمام وجود و دلی شاداب تلاش می‌کند. اما زمانی که به حقیقت نرسد و دل یکپارچه‌ای نیابد، همچنان به دنبال راه راست می‌دود.

هوش مصنوعی: من فقط با افرادی که عقل و فهم دارند صحبت می‌کنم و از کسی که چیزی نمی‌فهمد، شکایتی ندارم.

هوش مصنوعی: برای اینکه مردم آگاه و فهمیده‌ای وجود داشته باشند که از آتش شهوات و مشکلات فاصله بگیرند، باید افراد به درک عمیق‌تری برسند و بتوانند در مسیر عرفان و معنویت حرکت کنند. در این مسیر، لازم است که از تجربیات و دانسته‌های دیگران بهره‌مند شوند و درک درستی از زندگی و هدف آن داشته باشند.

هوش مصنوعی: انسان‌های باهوش باید بتوانند معنای عمیق قرآن و روایت‌ها را درک کنند یا اینکه به تفسیر و تعابیر مختلف آن‌ها توجه کنند.

هوش مصنوعی: شخصی را می‌بینی که در جاهلیت به سر می‌برد و هیچ چیز از دانش نمی‌داند، اما با سر و صدای بسیاری ادعای علم و دانش می‌کند و هر طرفی را به گفته‌های خود مملو از هیاهو می‌کند.

هوش مصنوعی: این شعر به نقد افرادی می‌پردازد که در زندگی خود تنها به متاع مادی و لذت‌های دنیوی توجه دارند. شاعر به طور غیرمستقیم به آن‌ها هشدار می‌دهد که این نوع زندگی و نگرش، آن‌ها را به جایگاهی پایین‌تر از انسان‌ها می‌کشاند و آن‌ها را در جایگاه گاوان دنیوی قرار می‌دهد. در نهایت، پیام شعر این است که بیدار شوید و از تعهدات و وظایف انسانی خود غافل نشوید.