هوش مصنوعی: ای معشوق زیبا، لطفاً به من نگاه کن و به کلبهٔ ساده‌ام سری بزن. لحظه‌ای از درد دل و نالهٔ من باخبر شو.

هوش مصنوعی: از چشمانم خون می‌ریزد و بر چهره‌ام که زرد شده، جا به جا می‌شود. به سمت من بیا و با تماشا کردن نقوش و طراحی‌های من، به من بپرداز.

هوش مصنوعی: همه از غم و اندوه آن‌قدر گریه کردند که اشک‌هایشان مانند خون از چشمانشان سرازیر شد. من نیز از غم دل خود غرق در خون هستم و حالتی ندارم، به اطرافم نگاه کن.

هوش مصنوعی: عشق باعث شد که خواب از چشمانم برباید و آرامش از دل و جانم بگریزد. حالا در وجود من هیچ چیزی از شوق و نشاط باقی نمانده و وضعیت کار و زندگی‌ام به شدت خراب شده است.

هوش مصنوعی: من غم تو را با خود بر سر مزارم می‌آورم، بیا و ببین که چگونه شعله‌های درد من، مثل شمع، در حال سوختن است. از من بگذر و آن را تماشا کن.

هوش مصنوعی: وقتی که نعمت و زیبایی فاش و درخشان می‌شود، با دل او چه کرده‌اند؟ ای آینه، از کار خود به من نشان بده که چه حالتی دارم.

هوش مصنوعی: هیچ کس به جز او به ما وفا نمی‌کند و او نیز فقط با ظلم و ستم رفتار می‌کند. زیبایی او هیچ لطفی به ما نمی‌کند.