هوش مصنوعی: دیشب معشوقه‌ام در کاسه‌ای طلا ظاهر شد، او که از زندگی‌ام از بهار جوانی‌ام بهره‌مند شد.

هوش مصنوعی: در اینجا شخصی از تجربه‌ای سخن می‌گوید که در آن به تبادل احساسات و لحظات گذرا پرداخته است. او به نوعی آرامش موقتی اشاره می‌کند که برای دل آرام و بی‌قرارش ایجاد شده است. این احساسات و تجربیات چون بارانی ناگهانی می‌بارند و او را برای مدتی از بی‌قراری و آشفتگی دور می‌کنند.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که چه چیزی از دین، دل، عقل و هوش در کلبهٔ تو وجود دارد که برای نثار من است؟

هوش مصنوعی: گفتم که نمی‌توانم جانم را به پای تو بیفکنم، اما دل خود را به تو تقدیم کردم و تو اختیار من را به دست خود گرفتی.

هوش مصنوعی: انسان باید به درون خود توجه کند و به ارزش واقعی خود پی ببرد. غرور و ادعای عقل و هوش، ارزشی ندارد و باعث خجالت او می‌شود.

هوش مصنوعی: عقل و هوش من از توست و تو جان و دل منی. جز تو هیچ چیز دیگری برایم وجود ندارد، ای معشوق من.

هوش مصنوعی: جز تو هیچ کس دیگری ندارم و هیچ کس غیر از تو وجود ندارد. ثمره زندگی من تویی و همه فعالیت‌ها و مشغولیات من به تو وابسته است.

هوش مصنوعی: من مستی‌ام از توست، حال و هوایم به خاطر توست. جام و نوشیدنی‌ام از توست، و تو باعث مستی من شده‌ای. تویی که مایه خوشی و سرور منی.

هوش مصنوعی: از واعظ برندار دستانت را و مرا ببخش، چرا که من از ساقی خود اختیار را گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: خون هزار زاهد خودپرست به خاطر این سخن پربار من بر روی زمین ریخته شده است.