هوش مصنوعی: دل ما به خاطر مشکلات و خستگی‌های زندگی، احساس تنگی و ناراحتی می‌کند و جهان در اطرافمان به خاطر این درگیری‌ها و نزاع‌های بین جسم و روح، تاریک و غم‌انگیز به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: بدن نیازمند خوراک است و جان به دنبال خدا و پرهیزگاری مانند عیسی است.

هوش مصنوعی: دل ما در میان دو چیز متضاد، دچار سردرگمی و حیرت شده و نمی‌تواند به‌درستی به آنچه احساس می‌کند، واکنش نشان دهد.

هوش مصنوعی: زندگی روزانه‌ ما همیشه بر وفق مراد نیست؛ یا درگیر غم و اندوه هستیم، یا نگران تأمین نیازهای روزمره‌ خود.

هوش مصنوعی: اگر جان به خطر بیفتد، چه پر و بالی داشته باشیم و چه در خاک بمانیم، حیف از جان است.

هوش مصنوعی: برای اینکه مشکل یا دردی را حل کنیم، باید آن را خوب بررسی کرده و با دقت درمان کنیم.

هوش مصنوعی: اگر کمی از این صبر را کاهش دهیم یا اگر کمی از آن صبر را کم کنیم، وای به حال ما.

هوش مصنوعی: به خاطر درد دل‌خراش این عشق در رنجیم و در گرفتاری‌ها و مشکلات، سرگردان و بی‌هدف مانده‌ایم.

هوش مصنوعی: چقدر باید بر زانو نشسته و صبر کنیم، و چند بار باید پای خود را در دامان دیگران بپیچیم؟

هوش مصنوعی: وقتی زید زخمی داشته باشد و دارویی برایش وجود نداشته باشد، کسی نمی‌تواند هیچ کمکی به او کند. همچنین اگر کسی دردی داشته باشد که درمانی برایش نباشد، هیچ کس نمی‌تواند به او کمک کند.

هوش مصنوعی: مرگ چه زمانی فرا می‌رسد تا ما از قید بدن رها شویم؟ عشق چه زمانی به پایان می‌رسد تا ما از جان خود بگذریم؟

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی درباره دو حالت مختلف صحبت می‌کند؛ یکی اینکه مرگ وجود ندارد و دیگری اینکه زندگی به طور کامل و جامع در می‌آید. در واقع، به تأمل درباره ارزش‌ها و معانی زندگی و مرگ پرداخته شده است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، لطفاً جامی به ما بده تا از این درگیری و آشفتگی نجات یابیم.

هوش مصنوعی: بیایید از محدودیت‌های جغرافیایی و دنیای مادی فراتر برویم و به سفر در زمان و مکان بپردازیم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جهانی را ببینیم که تمام وجودش تنها روح است و جسمش نیز همچنان روح است.

هوش مصنوعی: در آنجا، دو چیز به هیچ‌وجه جدا نیستند و هر دو به یک نتیجه واحد می‌رسند. این در واقع نشان‌دهنده‌ی یگانگی و هماهنگی عمیق میان این دو موضوع است.

هوش مصنوعی: در یک دنیای آرام و بدون تضاد، با خوشحالی و آرامش حرکت کنیم و از امنیت و آسایش لذت ببریم.

هوش مصنوعی: وقتی صحبت تو به موفقیت رسید، کافی است، ای فیض، دیگر صحبت نکن و بمان.